ΟΛΑΦ: Το πρωί ντύνομαι πολύ νωρίς, ετοιμάζω τον καφέ, ποτίζω τα λουλούδια, κάνω τα ψώνια, ξαναφτιάχνω καφέ, ξαναγδύνομαι. Είμαι αδιάφορος. Χωρίς να το επιδιώκω, χωρίς την πρόθεση, χωρίς να το θεωρώ τέχνη της ζωής. Είμαι αδιάφορος από αδιαφορία. Όχι το αιώνιο πρότυπο του αδιάφορου σε μια τελευταία εκδοχή. Ούτε έχω να προτείνω κάποιο μοντέρνο μοντέλο αδιαφορίας. Γεννήθηκα - ούτε πριν ούτε μετά την ώρα μου - απ' τη παμφάγο, την αμετακίνητη αδιαφορία του κόσμου, κυρίαρχη επί γης ως και εν τοις ουρανοίς, και που δεν ανέχεται άλλο ήρωα δίπλα της. Γνωρίζω την ιστορία της, είμαι βαθύτατος ερευνητής και γνώστης με ειδικότητα. Κι όμως δεν διαχωρίζω καθόλου τον εαυτό μου, ούτε την παραμικρή ίνα της ύπαρξης μου, από τους χιλιάδες, τα εκατομμύρια αδιάφορους που υπήρξαν κάποτε και που θα υπάρχουν πάντα.
Το βράδυ, την ώρα που κρεμάω το πανταλόνι μου στην ειδική κρεμάστρα για την τσάκιση, αναρωτιέμαι: θα 'ρθει μια μέρα που όλη αυτή η μυστηριώδης τάξη του Νοικοκυριού και της Ευπρέπειας, η ευθύνη των Οικιακών που επέβαλα μόνος στον εαυτό μου, θά'ρθει μια μέρα που θα καταρρεύσει οριστικά;
Αυτές οι ιερές αξίες του " Ζω σαν άνθρωπος " αυτός ο κόσμος του " Ντύνομαι Ευπρεπώς " αυτή η " Πάστρα " που είναι η μισή αρχοντιά, και ιδιαίτερα οι ιερές επιταγές " Μην ξεχάσεις ν' αδειάσεις τα σκουπίδια, μην αφήνεις τα συρτάρια ανοιχτά ", θα 'ρθει μια μέρα που όλα αυτά θα πάνε στα κομμάτια;
Σέρνεται κάτω απ' το χαλί, υφέρπει ήδη, η ανατρεπτική, η αναμοχλεύουσα, ξεδιάντροπη, η Απόλυτη Αταξία! Κιόλας η εικόνα των ντουλαπιών να χάσκουν μεγαλώνει στο κρανίο μου κι απλώνει τα μαύρα της φτερά !
Ακόμα ένα σοκ να μου συμβεί, ακόμα ένα, μια ακόμα γνωριμία χωρίς έρωτα, και τα παρατάω όλα σύξυλα !
Χέρια ανίκανα να λειτουργήσουν πια, η βρώμα δεν θα ερεθίζει τις αισθήσεις, στην πολυθρόνα ο λεκές, αδιάφορες και οι λιγδερές ταπετσαρίες ! Όλα αυτά δεν θα ενδιαφέρουν πια ! Είμαι έτοιμος για όλα - όλα τα πάντα να υποστώ! Σκουπίδια, μούχλα και σαπίλα ας περιλούσουν, εφημερίδες παντού και στάχτες, ας σκοτεινιάσει ο ήλιος απ' τη βρωμιά και την καπνιά στα τζάμια, και στις κρεμάστρες να κρέμονται Αποφάγια !
ΜΠΟΤΟ ΣΤΡΑΟΥΣ
"Ο χρόνος και το δωμάτιο" (Die Zeit und das Zimmer)
Aνέβηκε στο Θέατρο "ΠΡΑΞΗ" στις 6 Ιανουαρίου 1996
Μετάφραση - Σκηνοθεσία : Μίνως Βολανάκης
10 σχόλια:
" οι λέξεις πλαγιαστές
δειπνούν βοριά και κώμα πεδιάδας
εκεί στα πέρατα των δωματίων που
ταξίδεψα όλες φύλλα λογιών λογιών
και εποχές κι άλλες ανθρώποι ωχροί
με πάνω τους τα πέλματα της νύχτας κι άλλες
βεβαρυμένοι απ` την αγάπη επισκέψεις
χτυπήματα βροχών κι αλόγων
των χιλιομέτρων χώρα μακρινή του ξένου χώρα
οι ώρες ακουμπούν παλάμη στο γυαλί
και κοινωνούν κλειστούς ναούς κι ωραίες πύλες
μα ο θάνατος προέχει αγιοποίηση
και το διόδιο απαιτεί τουλάχιστο ένα τραύμα
ποιος θα προσκομίσει τη στοργή του βότανου
και ποιο αυτί θ` απορροφήσει κραυγές καλοκαιριού
όπως τσακίζεται μπροστά η σκέψη
στρώνοντας δρόμο για το πρώτο βήμα
που δεν τολμάει να ξεκινήσει
κι αριστερά στην εικόνα του δειλινού
η κεφαλή του ήλιου επί πίνακι
…»
Βιβλίο : Με τη Θεωρία της απειλής Μπότο Στράους εγκεφαλικό θρίλερ με υλικό την απουσία του έρωτα που στοιχειώνει το πνεύμα ενός συγγραφέα και την εφιαλιτκή προεία του προς την αυτογνωσία και τη λύτρωση. Οδηγός του η μορφή μιας γυναίκας με όνομα βιβλικό, η Λεία.
Σε ευχαριστώ που μου το θύμισες...
Την καλημέρα μου!
Eξαιρετικό, πολύ όμορφο το δώρο της ποίησης σου στον Σκηνοβάτη, ξένε μου
"μα ο θάνατος προέχει αγιοποίηση
και το διόδιο απαιτεί τουλάχιστο ένα τραύμα
ποιος θα προσκομίσει τη στοργή του βότανου
και ποιο αυτί θ' απορροφήσει κραυγές
καλοκαιριού
όπως τσακίζεται μπροστά η σκέψη
στρώνοντας δρόμο για το πρώτο βήμα
που δεν τολμάει να ξεκινήσει"...
Σ'ευχαριστώ πολύ...
Ο σκηνοβάτης είναι συγκινημένος
και σου εύχεται μέσα από την σελίδα του και μέσα από την καρδιά του, ένα παραγωγικό νέο έτος, αγάπη, ευτυχία, υγεία και ότι άλλο επιθυμείς για σένα και για αυτούς που αγαπάς...Οι θεοί να σ'έχουν πάντα καλά...!
Αγαπητή Surrealist
Eγώ σ' ευχαριστώ, για τον σουρρεαλισμό που εισέβαλε ξαφνικά στην ζωή μας και την άλωσε...
Συνέχισε να γράφεις θέατρο κι όχι μόνο
Τις καλύτερες ευχές μου για το νέο έτος και να 'σαι πάντοτε καλά...
"η μυστηριώδης τάξη της ευπρέπειας θα καταρρεύσει οριστικά..."
Αγαπημένε Σκηνοβάτη... δες τον πώς τρέχει... τον χρόνο καλέ, τον χρόνο! Θα προλάβουμε;
vel-sioux (δεν μπορώ λέει να το στείλω με άλλο όνομα...)
(φτου μου! ούτε και με αυτό;;;)
κάποιος Κόκκινος Θεός...λέω...
θα μ'ευλόγησε
για να βρίσκω τόσες φωνές ψυχούλες
σε εύηχο γύρω απ' τη φωτιά χορό
θα μ'αφήσετε''να έρθω λίγο κι εγώ''
σε μια αγάπης επίσκεψη,
για μια λυτρωτική άλωση
κι ας τσακιστώ σε πρώτο δρόμο
τολμώντας βήμα
φωτίζοντας
''ποιος θα προσκομίσει
τη στοργή του βότανου''
ποιος;
''ακόμα ένα σοκ να μου συμβεί,
ακόμα ένα,μια ακόμα γνωριμία χωρίς
έρωτα,και τα παρατάω όλα σύξυλα''
η καλύτερη δράση αντίδρασης,
γροθιά επανάστασης
στο στομάχι''ασφαλισμένης''
δίχως έρωτα ζωής...
εύχομαι πάντα αντάρτης...
Αγαπημένε Σκηνοβάτη,
τώρα το νοιώθω, το σχόλιό μου θα καταχωρηθεί σωστά και με το βαπτιστικό μου όνομα... το νοιώθω, γιατί όσο κι αν θέλω να κρυφτώ κάποιες φορές, οι κόκκινοι θεοί έχουν άλλη άποψη και μου τη σφυρίζουν φτερουγίζοντας στο στήθος μου, ναι... κι ένα ψιθύρισμα μένει στο τέλος τέλος της εντολής τους: Aγάπη! Και όσο κι αν γυρνώ να τους απαντήσω πως η αγάπη δεν έχει σχέση με ονόματα αυτοί επιμένουν και με δάκτυλο τεντωμένο στη σκιά μου που ζωγραφίζεται κόκκινη (!), ναι κι αυτή, κάτω απ το φως του φεγγαριού... με δάκτυλο, λοιπόν, τεντωμένο με σημαδεύουν στο κέντρο της σκοτεινιασμένης (το νοιώθω, δεν υποθέτω) καρδιάς... Ύστερα, γελούν και φεύγουν, φεύγουν κι εγώ σε στάση αναμονής για το επόμενο φτερούγισμα... Ουπς... νατο πάλι... νάτο... το νοιώθεις κι εσύ, πες μου ναι, ναι... δε λέω πως άλλο ακούς, αυτό το "η κεφαλή του ήλιου επί πίνακι"... μα μην το διαβάζεις έτσι, όχι, πάμε μαζί... "η κεφαλή"=η καρδιά, "του ήλιου"=του Σωκράτη, "επί πίνακι"=στην καρδιά μας. Τι λες Σκηνοβάτη μου και χωρίς μία προβούλα δε θα το πούμε τέλεια; Αφού το νοιώθουμε!
Με Αγάπη,
vel...(δε μ' αφήνει να βάλω το βαπτιστικό μου!)
Δείτε τον πως τρέχει...
Τον χρόνο καλέ, τον χρόνο...
Χρόνια πολλά σε όλους!!!
Θα προλάβουμε...
Να σου ευχηθώ καλή νέα χρονιά να έχεις όλο το 2008, με δημιουργία, αναζήτηση, τέχνη.
Εξάλλου είδα και σε ευχαριστώ, εξαιρετικό... Όλα καλά!
Δημοσίευση σχολίου