Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

"Tαξίδια"


Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου, ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από τους δρόμους και τις πλατείες, πάνω από τα πρόσωπα και τις χειρονομίες, πάντα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως, τελικά, είναι τα τοπία.
Εάν φαντάζομαι, βλέπω. Τι παραπάνω κάνω ταξιδεύοντας; Μόνο μια αδυναμία ακραία της φαντασίας δικαιολογεί τη μετακίνηση σαν μέσο πλήρωσης των αισθήσεων. "Κάθε δρόμος, μέχρι κι αυτός ο δρόμος του Έντεπφουλ, θα σε οδηγήσει στην άκρη του κόσμου". Αλλά η άκρη του κόσμου, από τότε που ο κόσμος εξαντλήθηκε όταν τον φέραμε όλον βόλτα, είναι το ίδιο το Έντεπφουλ απ' όπου έφυγες. Στην πραγματικότητα, η άκρη του κόσμου, όπως κι η αρχή του, είναι η προσωπική μας σύλληψη του κόσμου. Μέσα μας είναι που τα τοπία έχουν τοπίο. Γι' αυτό, όταν τα φαντάζομαι, τα δημιουργώ' αν τα δημιουργώ, υπάρχουν' κι εφόσον υπάρχουν, τα βλέπω όπως βλέπω και τα άλλα. Γιατί να ταξιδέψω; Στη Μαδρίτη, στο Βερολίνο, στην Περσία, στην Κίνα, στον καθένα από τους δύο Πόλους - που αλλού θα βρισκόμουνα παρά μέσα σε μένα τον ίδιο, με τη δική μου ιδιαιτερότητα και τον δικό μου τρόπο να αισθάνομαι.
Η ζωή είναι αυτό που εμείς την κάνουμε να είναι. Τα ταξίδια είναι οι ίδιοι οι ταξιδιώτες. Αυτό που βλέπουμε, δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ - "Το βιβλίο της ανησυχίας"
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΝΝΥ ΣΠΥΡΑΚΟΥ

14 σχόλια:

ναυτίλος είπε...

"Αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που είμαστε"...Σπουδαίο απόφθεγμα !
Και μόνο αυτό δικαιολογεί τον έρωτά μου για τον Πεσσόα και τ'όνειρό μου για την Λισσαβώνα.Πρόσφατα πήρα και τον δεύτερο τόμο του βιβλίου της ανησυχίας (Εξάντας)σε μτφ.Παπαδήμα ,η οποία εκδίδει τα άπαντά του.Η αλήθεια είναι πως έχω και την έκδοση της "Αλεξάνδρειας" αλλά είπαμε έρωτας είναι αυτός...

ερμία είπε...

μ΄αρέσουν οι αμφίβολοι μετασχηματισμοί του κι ίσως να καταλαβαίνω και τις αντιστροφές στη φιλοσοφίας του (παρα τον ..όρκο μου να μη συμφωνώ σε τίποτα μαζί του)
όμως το:
"Εάν φαντάζομαι, βλέπω. Τι παραπάνω κάνω ταξιδεύοντας; Μόνο μια αδυναμία ακραία της φαντασίας δικαιολογεί τη μετακίνηση σαν μέσο πλήρωσης των αισθήσεων.",
μού ξυπνάει ένα πειραχτήρι..
ας πούμε σ΄ενα μουσείο ή μια γκαλερί στη ρώμη ή στη μαδρίτη,υπάρχει τίποτα πιό όμορφο απο το να αγγίξεις κλεφτα μη σε δούν την υφή ενός πίνακα;..
:-)

cropper είπε...

Ο Κουμπάρος μου ο Γούφας (νυν Ανδρόγυς) έγραφε πριν λίγο καιρό:

"Δύο ειναι οι ηλικίες του ανθρώπου. Αυτή του πεθαμένου και αυτή του ζωντανού."

Ο Πεσσόα πάλεψε, με το απόσπασμα που αναφέρεις, να πει:

"Δύο ειναι οι ηλικίες του ανθρώπου. Αυτή του υπό διαμόρφωση και αυτή του διαμορφωμένου."

Και παράλληλα να κρατήσει στην ηλικία των ζωντανών τους ήδη διαμορφωμένους.

Μήπως κι αυτό που διαβάζουμε δεν είναι οι σελίδες, αλλά αυτό που είμαστε;

@ ερμία:
Μάλλον υπάρχει κάτι πιο όμορφο απ' το ν' αγγίξεις έναν πίνακα. Να μπεις μέσα του. Μόνο να το φανταστείς μπορείς.

ναυτίλος είπε...

Προς σκοινοβατη ,ερμία ,cropper ...Μήπως τελικά ο κόσμος γύρω μας είναι αντανάκλαση του εαυτού μας (μάλλον Μπέρκλεϋ).Και δε βλέπουμε παντού παρά μόνο εκφάνσεις του εαυτού μας;
Ή ισχύει το αντίστροφo;

Ανώνυμος είπε...

Και γιατί να ταξιδέψω; Όλοι οι ταξιδιώτες μέσα μου. Πραγματικότητα ή μύθος, έχει νόημα; Η αλήθεια μου

Είδες; Με επηρέασε (υπέβαλε) το απόσπασμα. Θα την αγοράσω αυτήν την "ανησυχία". Πολύ όμορφη. Για ελάχιστο "ευχαριστώ" που το διάβασα, βάζω ένα χαλικάκι από ένα άλλο, περσινό "ταξίδι" στο... ιστολόγιο (λέξη κι αυτή, ε; )

Καλό βράδυ,
Τζίνα

Ανώνυμος είπε...

Ειναι λιγο θεωρια καταθλιπτικου ολο αυτο κατα την γνωμη μου.
Ο σιγουρος τροπος να αποφυγω την συμμετοχη μου σε οτιδηποτε με ξεκουναει ειναι να πω πως μπορω να το κανω νοητα.
Ομως τα νοητα ταξιδια π.χ δεν μυριζουν βενζινη.Ουτε φθαρμενο λαστιχο.Δεν φερνουν τα μιλια τις εναλλαγες και πολυ περισσοτερο τα απροοπτα.Τα απροοπτα ειναι σχεδον απαγορευτικα στις εγκεφαλικες αποδρασεις.
Αυτο που βλεπουμε ειναι αυτο που βλεπουμε.
Οταν δεν μπορουμε να το αντεξουμε..τοτε..τοτε το κανουμε αυτο που ειμαστε.
Αλλα αυτο δεν λεγεται ενεργος ρολος απεναντι στην ζωη.
Λεγεται ψευδαισθηση
Καλημερα Σκοινοβατη μου.


Υ.ΓΕχεις και μια προσκλησουλα στο blog μου αν εχεις την διαθεση.

skoinovatis είπε...

Nαυτίλε τα σέβη μου!
...τελικά ο κόσμος γύρω μας είναι αντανάκλαση του εαυτού μας ή μήπως ο εαυτός μας είναι μια αντανάκλαση του κόσμου;
Έλα ντε...δύσκολα τα ερωτήματα
Χαίρομαι που σ' αρέσει τόσο ο Πεσσόα!
Σ' ευχαριστώ για τις πληροφορίες, δεν ήξερα για τα άπαντα του Εξάντα
Εγώ έχω μόνο την έκδοση της Αλεξάνδρειας που όπως θα ξέρεις είναι επιλογές κειμένων από την Άννυ Σπυράκου που έκανε και την αξιόλογη μετάφραση.Θα τα παραγγείλω.
Να 'σαι καλά!

skoinovatis είπε...

Συμφωνώ για τους αμφίβολους μετασχηματισμούς του αγαπητή ερμία (ωραία διατύπωση!)και μένα μ'αρέσουν!
Παρόλα αυτά τέτοιους όρκους δεν παίρνω ποτέ!
Πάντως η φαντασία είναι τεράστια υπόθεση και βρίσκω λίγο τραβηγμένη την άποψη του συγγραφέα ότι:"Μόνο μια αδυναμία ακραία της φαντασίας δικαιολογεί τη μετακίνηση σαν μέσο πλήρωσεις των αισθήσεων."
Ίσως επειδή μ' αρέσουν τα ταξίδια(κάθε είδους). Ταξιδευώ και με ταξιδεύουν καθημερινά και η δουλειά μου ταξίδι είναι και οι πίνακες σου ταξίδι είναι!
Συμφωνώ με τον φίλο cropper!
"Yπάρχει κάτι πιο όμορφο απ' το ν'αγγίξεις ένα πίνακα. Να μπεις μέσα του..."
Ερμία να προσέχεις στις γκαλερί της Ρώμης και της Μαδρίτης,τους φύλακες και τον συναγερμό!
Να 'σαι καλά, την καλημέρα μου!

skoinovatis είπε...

Φίλε cropper θυμάμαι την ανάρτηση του κουμπάρου σου!
Μπορεί να' ναι κι έτσι...
Υπάρχει διαμορφωμένος άνθρωπος;
Μέχρι το τελικό ταξίδι μας, δεν είμαστε συνεχώς υπό διαμόρφωση;
Πάντως ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου, και οι συμβουλές σου!
Κι εσύ πάντα καλά!

skoinovatis είπε...

Τζίνα μου σ'ευχαριστώ
για το όμορφο ταξίδι σου...
Ο σκοινοβάτης ανα-δημοσιεύει:

Ταξίδι
Α, σε οδηγούσα ταξίδι
Πάνω σ' υδρόβιου ερπετού τη ράχη
Στο τέλειο της θάλασσας άνθος
Μέχρι μιας κλαίουσας άναμμα φωτιάς
Από "ίσως", "γιατί όχι…" γνωριμίας

Λίγο πριν ο κόκκος της γύρης
Από πόθο τους στήμονες βαρύνει
Στα υγρά της υπέρου καλέσματα
Με ολάνοικτα μάτια κολλημένα
Σε αντίστροφη του φακού μας στιγμή
Τ' όνομά μας γδυνόμασταν, χάραγμα
Σε γυαλένια ναυαγίων φινιστρίνια

Κι "ω! ευχαριστώ", εσύ επέτρεψες
Ολάκερο να ξοδέψουμε μολύβι
Απ' τη γήινη της καρδιάς μας σφαίρα
Και με άλμα μιας δήθεν σύμπτωσης
Ο ένας στου άλλου πάνω τα σκέλια
Έρωτες να γράφουμε, έκπτωτους
Παραδείσιους να σβήνουμε αγγέλους

Τόσο βαριά του νερού η ανάσα
Με το δάκρυ ανυπόκριτα ακίνητο
Κι ούτε σημείωμα ντροπής, κανένα
Δεν αφήσαμε, υγρή υποθήκη
Είδωλο ούτε ένα. Σε κανέναν

(Ιαν - 2007)


Τζίνα Μουκριώτη
Aπό:
http://nagim.blogspot.com

Την καλημέρα μου και την αγάπη μου!

skoinovatis είπε...

Αγαπητή μου "Η"
Σεβαστές κι ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου!
Είσαι όμως λίγο σκληρή με τον ποιητή.
Η αλήθεια είναι ότι ο Πεσσόα ξαναγύρισε στη Λισαβώνα σε ηλικία 17 ετών και δεν την εγκατέλειψε ποτέ.
Το κυριότερο είναι πως είναι ένας συγγραφέας που προσπάθησε μέσα από τα πολλαπλά εγώ του να θεμελιώσει, μόνος του, μια ολόκληρη λογοτεχνία. "Ζωή είναι να είσαι άλλος".
Πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών(1935)
Κι ο σκοινοβάτης δεν συμφωνεί σε πολλά μαζί του, μα τον διαβάζει και τον αγαπά!
Να 'χεις ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο!

ΥΓ. Ευχαριστώ για την πρόσκληση, κάτι θα κάνω, μόλις ξεμπερδέψω από τις σκηνοβασίες μου!

ναυτίλος είπε...

Όταν οι σκοινοβασίες σου επιτρέψουν , πέρνα από το blog μου,σου έχω μια πρόσκληση για ένα βιβλιοφιλικό παιχνίδι...

Surrealist είπε...

Αγαπητέ μου σκοινοβάτη, να συμφωνήσω μαζί σου...

να προσθέσω
η αναζήτηση δεν σταματάει ποτέ...

Για όλα τα άλλα ένα μόνο θα πω ναι μπες στον πίνακα... και στη ζωή... δεν αρκεί μόνο το λίγο...

Κάποτε έιχα πει και αν μου επιτρέπεις το αναφέρω...
" μακάρι να μου αρκούσαν λιγότερα, τόση αυθεντικότητα γυρεύω"

ΣΚΗΝΟΒΑΤΗ ΦΙΛΕ νομίζω θα το πω, πάντα είσαι υπέροχος, εννοώ τα θέματά σου με υπεροχή...!!

Την καλησπέρα μου σ΄ευχαριστώ!

skoinovatis είπε...

Αγαπητή μου Sourrealist.
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Έτσι είναι, η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ.
Συμφωνώ απόλυτα.
Μπήκα στον πίνακα...
ταξίδεψα, μέσα του...αφέθηκα!
Η αλήθεια είναι ότι όσο λιγότερα έχεις, τόσο πιο ελεύθερος είσαι!
Να 'χεις ένα όμορφο βράδυ!

ΥΓ. Είσαι πολύ γλυκιά!