Κοιτάξτε, αδελφοί μου, ήρθε η άνοιξη, η γη δέχτηκε τα φιλιά του ήλιου και γρήγορα θα δούμε τους καρπούς αυτής της αγάπης! Όλοι οι σπόροι ξύπνησαν και τα ζώα είναι κι αυτά γεμάτα ζωή. Σ' αυτή τη μυστηριακή δύναμη χρωστάμε κι εμείς οι ίδιοι την ύπαρξη μας και γι' αυτό αναγνωρίζουμε στους γείτονές μας, ακόμη και στους γείτονές μας τα ζώα, το ίδιο δικαίωμα μ' εμάς να κατοικούν σ' αυτή τη γη. Ωστόσο ακούστε αδερφοί μου, έχουμε τώρα να μετρηθούμε με μια άλλη ράτσα, μικρή κι αδύναμη όταν την συνάντησαν οι πατεράδες μας πρώτη φορά, μα σήμερα πια τυραννική. Πολύ παράδοξο, έχουνε στην καρδιά τους την επιθυμία να δουλέψουνε το χώμα και η αγάπη της ιδιοκτησίας είναι σ' αυτούς αρρώστια. Αυτός ο λαός έφτιαξε νόμους που μπορούνε να καταπατούν οι πλούσιοι, μα όχι οι φτωχοί. Ανεβάζουν τους φόρους στους φτωχούς και τους αδύναμους, για να συντηρούν τους πλούσιους που έχουνε την εξουσία. Διεκδικούνε τη μητέρα όλων μας, τη γη, για τον εαυτό τους μόνο και οχυρώνονται απ' τους γείτονές τους, αυτό το δείχνουν με τις οικοδομές και τ' απορίμματα τους. Αυτό το έθνος μοιάζει με χιόνι λιωμένο που βγαίνει από την κοίτη του και καταστρέφει ό,τι βρει στο πέρασμά του. Δεν μπορούμε να ζήσουμε δίπλα δίπλα. Δεν είναι παρά εφτά χρόνια που υπογράψαμε μια συνθήκη, που μας διαβεβαίωνε ότι τα εδάφη όπου κυνηγάμε βίσωνες θα έμεναν σ' εμάς για πάντα. Απειλούν τώρα να τα πάρουν πίσω. Αδερφοί μου, πρέπει να υποταχτούμε ή πρέπει να τους πούμε: "Θα με σκοτώσετε, και μετά θ' απλώσετε το χέρι στην πατρίδα μου!"
Θέλω να ξέρουν όλοι πως δεν έχω σκοπό να πουλήσω κανένα κομμάτι της χώρας μου, ούτε θ' αφήσω τους λευκούς να κόβουν ξύλα στις όχθες των ποταμιών, και προπαντός τη βελανιδιά. Αγαπάω ξεχωριστά τα μικρά δάση από βελανιδιές. Μ' αρέσει να τις κοιτάζω, γιατί αντέχουν τις καταιγίδες του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού και, όπως εμείς, φαίνεται ν' ανθίζουν απ' αυτά. ΙΝΔΙΑΝΟΙ
"ΣΩΚΡΑΤΗΣ Λ. ΣΚΑΡΤΣΗΣ"
