Το όνειρο

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τα μεσάνυχτα, καθώς θα σκορπάνε τα ρολόγια

άφθονο χρόνο

θα προχωρήσω παραπέρα απ' τους συντρόφους του Οδυσσέα

στον τόπο του ονείρου, εκεί που δε φτάνει

η ανθρώπινη μνήμη.

Από τον βυθισμένο αυτό τόπο, διασώζω κατάλοιπα

που δεν καταλαβαίνω εντελώς:

τα πιο κοινά χορτάρια της βοτανικής,

ζώα κάθε λογής, συνομιλίες με νεκρούς,

πρόσωπα που εντέλει είναι προσωπίδες,

λέξεις από γλώσσες πανάρχαιες

και πότε πότε ένας τρόμος που δεν μπορεί να συγκριθεί

με τα καθημερινά βάσανα.

Θα είμαι όλοι ή κανείς. Θα είμαι ο άλλος,

που ήδη είμαι δίχως να το ξέρω, αυτός που κοίταξε

τούτο το άλλο όνειρο, την αγρύπνια μου.

Τη λογαριάζει υπομονετικά και χαμογελάει.

.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

Ποιήματα *

ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ελληνικά γράμματα