.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Πριν από λίγες μέρες ο σκοινοβάτης βρέθηκε στο όμορφο χωριό των Πιερίων Ριζώματα και επισκέφθηκε τον φίλο του Γιάννη Κ. που έχει το φαρμακείο της περιοχής. Πάνω στην κουβέντα ο Γιάννης του διηγήθηκε μια πρόσφατη εμπειρία που είχε στον δρόμο προς την Βέροια, (από το χωριό Πολυδένδρι) όπου συνάντησε ένα ζαρκάδι. Η συγκίνηση του και ο τρόπος που διηγήθηκε το περιστατικό, συνειρμικά οδήγησαν τον σκοινοβάτη σ' ένα κείμενο από τις "Σύντομες και παράξενες ιστορίες" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες το οποίο και παραθέτει:
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Ο Πάρκερ δεν πέθανε την επομένη, 16 Σεπτεμβρίου, υπέφερε όμως από φριχτούς πόνους. Ούτε η μορφίνη δεν τον έπιανε. Δεν μπορούσε ούτε να φάει ούτε να πιεί. Με το ζόρι τον βολέψαμε στο πίσω μέρος του καμιονιού. Η σφαίρα που τον είχε βρει του 'χε τρυπήσει το στομάχι. Ευτυχώς ο δρόμος ήταν αρκετά καλοστρωμένος, κι έτσι οι κραδασμοί του καμιονιού δεν ήταν αφόρητοι.
Είχε ένα δυνατό φως κι έναν ήλιο που έκαιγε. Βρισκόμασταν τώρα στην έρημο. Υπήρχε βέβαια που και που κανένας θάμνος, κανένα δεντράκι, αλλά πολύ μακριά απ' το νερό, για τον άνθρωπο και το κοπάδι του. Κάτω από ένα δεντράκι είδα μια τεράστια ύαινα, που στριφογύριζε και στριφογύριζε, σα σκύλος πριν πέσει να κοιμηθεί ' μια ώρα αργότερα είδα ένα ζευγάρι αφρικάνικες αντιλόπες. Τα ογκώδη ζώα, μεγάλα σαν ταύροι, με λευκό χιονάτο τρίχωμα και μεγάλα γυριστά κέρατα, βοσκούσαν κάτι ευωδιαστά κλωνάρια. Σταματήσαμε το καμιόνι για να τα δούμε, γιατί κανείς μας δεν είχε δει ποτέ του αυτά τα ζώα, ούτε υπήρχε περίπτωση να τα ξαναδούμε. Βοηθήσαμε τον Πάρκερ ν' ανασηκωθεί για να τα δει κι αυτός. Θεωρήσαμε σημαντικό να τα δει κι αυτός προτού πεθάνει.
Vladimir Peniakoff, Private Army.
Cuentos breves y extraordinarios, 1953
YΨΙΛΟΝ/ΒΙΒΛΙΑ
Μετάφραση : Δ. Καλοκύρης - Αχ. Κυριακίδης
Φωτογραφία : ΝaturePhoto-CZ.eu
