Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Ο Χρόνος και το δωμάτιο




( Η Μαρί ακουμπάει στην κολόνα. Κοιτάζει έξω απ' το παράθυρο.)


Μαρί : Κατοικώ στο κέντρο της πόλης, κατοικώ στο θόρυβο, με κυκλώνουν τα μεγάλα άδεια δωμάτια που σωπαίνουν και ποτέ δεν γίνονται σπίτι. Ούτε το ψωμί μου δικό μου, το τραπέζι μου, το ραδιόφωνο, το κουτί με τη ζάχαρη. Μας παράτησαν εδώ, όλα στην τύχη. Παραπέσαμε. Και μετά απλώς μας ξαχάσανε. Ατακτοποίητα. Τυχαία, στα αζήτητα, τα πράγματά μου κι εγώ. Κατοικώ θα πει μένω εδώ. Εμείς μείναμε εδώ, ξεμείναμε. Συμμετέχω στην απέραντη παθητικότητα του ψωμιού, του τραπεζιού μου, του ραδιόφωνου. Ακούω. Παραμένω.

Η Κολόνα : Χρόνο το χρόνο, βαθιά πιο βαθιά βυθίζονται. Έτσι ριζώνουν οι ευτυχείς.

Μαρί : Τι είπες; Πως είναι δυνατόν να είπες;

Η Κολόνα : Όλα μιλούν. Μιλώ κι εγώ.

Μαρί : Μη!

Η Κολόνα : Χρόνια σιωπή, δεν βρίσκεις πια τις λέξεις που πάνε.

Μαρί : Ούτε που πάνε - ούτε καμμιά λέξη! Μη μιλάς! Ήσουν το καταφύγιό μου. Τη σιωπή σου ζητώ. Το στήριγμα μου, όταν όλες μου οι δυνάμεις μ' αφήνουν. Μη μου το αφαιρείς με τα λόγια.

Η Κολόνα : Πολύ αργά.

Μαρί : Χρόνια - σιωπή; Επίτηδες, σώπαινες χρόνια;

Η Κολόνα : Ναι.

Μαρί : Είχες πάντα μια απάντηση μέσα σου και - σώπαινες; Ώστε όλα ήτανε μια λέξη που δεν είχε ειπωθεί; Ποτέ; Όχι η γαλήνη των πραγμάτων - η τελική ακινησία;

Η Κολόνα : Εγώ , κολόνα, στύλος. Θηλυκό, αρσενικό. Επώδυνο. Δοκίμασα. Βρήκα τον τόνο. Έζησα τις λέξεις. Κόλαση.

Μαρί : Από τις δυστυχίες μου κάτι έμαθες. Τώρα όμως συνέβη κάτι ανεπανόρθωτο.

Η Κολόνα : Συγχώρεσέ με, η ανθρώπινη εσύ. Απ' την καρδιά των πραγμάτων, μ' έχουν διώξει.

Μαρί : Χρόνο το χρόνο, βαθιά, πιο βαθιά βυθίζεσαι. Έτσι ριζώνουν οι ευτυχείς.

"Τhe time and the room"
Mετάφραση Μ. ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ

17 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

"Μπερδεύω τελευταία τα σίγμα κεφαλαία
Οι κεφαλαίοι αφελείς πάντα μπερδεύουν ξύπνυπνο
Μα ποιος κατάρτισε επίπεδο όνειρο σε κύβο δωματίου
πάμε ξυπνάμε την κουζίνα
για ένα ποτήρι νεαρό νερό
αφηρημένα σώματα
κι οι βιτρίνες τους ψυχρές της νύχτας
στάζουν
αλήθεια, είδατε βλέμμα ολόστεγνο να στάζει;
το ποίημα να συλλογίζεται άνθρωπο;
η κατάρα είναι ένας δρόμος άδολος που οδηγεί στην ευτυχία
κι όποιος μου προσδιορίσει τη φορά
μιαν βαθιά μου νύχτα του χαρίζω
παρεπόμενων
με όλα τα κρίνα συνοδείας φέγγοντα..."

vel... είπε...

"Με βαραίνουν αυτά τα μάτια,
βλέμμα δεν έχω να τα κρεμάσω
κι αυτά τα φτερά
πώς ανοίγουν στη μέση την καρδιά
σαν προσπαθώ να τα τεντώσω
βόρεια απ' την πλάτη..."

Ποιος είπε πώς οι κολόνες δε μιλούν; Χρόνο το χρόνο πιο βαθιά βυθίζονται. Για να ριζώσουν οι ευτυχείς.

Unknown είπε...

όλα πανέμορφα μέσα στο σπίτι σου. από το δωμάτιο ως το μαύρο.
μπήκα απρόσκλητη, την ώρα που κοιμόσουν.
καλή χρονιά!

Surrealist είπε...

Ελπίζω όλα καλά, προφανώς δημιουργείς...
Την καλησπέρα μου από ένα άλλο δωμάτιο, το κουτί με το σχόλιο μιας φίλης.

Ανώνυμος είπε...

"θα γυρίσει
με την κούραση και τ` αχτένιστα βλέφαρα
τετράγωνο σπασμένο και θα ρέουν οι γωνίες
λογικές και γυμνό πορτοκάλι
μέρες
φωνές κι αντίλαλους
συνεπαρμένος ακόμα

δεν το γνωρίζει
δωμάτιο άδεια παλάμη
ως το ελεήμον των ονείρων

"

ένας ξένος

skoinovatis είπε...

"...
αλήθεια, είδατε βλέμμα ολόστεγνο να στάζει;
το ποίημα να συλλογίζεται άνθρωπο;
..."
Πολύ ωραίο φίλε, ευχαριστώ ξένε μου
Ο σκηνοβάτης
φωνές κι αντίλαλους
συνεπαρμένος ακόμα
σου στέλνει την αγάπη του
Να 'σαι καλά Σωκράτη...

skoinovatis είπε...

Όλα μιλούν
Χρόνο το χρόνο πιο βαθιά βυθίζονται
Μιλώ κι εγώ.
Εγώ σκοινί ακροβατικό,
θηλυκό, αρσενικό. Επώδυνο.Δοκίμασα.
Βρήκα τον τόνο. Έζησα τις λέξεις.
Έτσι ριζώνουν οι ευτυχείς vel...
Tην αγάπη μου...

skoinovatis είπε...

Xαίρομαι που σ' άρεσε το σπίτι μου
abttha και το δικό σου είναι όμορφο πολύ.
Μπορείς να 'ρχεσαι απρόσκλητη όποτε θέλεις.
Το σπίτι είναι ανοιχτό για φίλους...Να 'σαι καλά!
Καλή σου χρονιά!!!

skoinovatis είπε...

Γεια σου Surrealist,
όλα καλά,
καλησπέρα και στο δικό σου δωμάτιο,
ο σκηνοβάτης ξεκουράζεται και σου στέλνει την αγάπη του.
Να 'σαι κι εσύ πάντα καλά και surreal!!!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

τι θα μου'λεγες αν μιλούσες
ξύλινο της γιαγιάς κομοδίνο;
νυχτερινή βάρδια στο προσκεφάλι
στον πυρετό των ονείρων ξαγρύπνια
τα ξεστρατιμένα μου δάκρυα
συλλέγεις
ποτήρι νερό γιατρικό
υποβρύχιας στέγνιας με κερνάς

ή μήπως μου μιλάς;

skoinovatis είπε...

Όλα μιλούν.
Και το ξύλινο της γιαγιάς κομοδίνο
Χρόνο το χρόνο, βαθιά πιο βαθιά βυθίζονται.
Έτσι ριζώνουν οι ευτυχείς...
Ιππολύτη, την αγάπη μου...

Ανώνυμος είπε...

δεν κόβονται οι ρίζες απ' τις σιωπές
χαράζουν μνήμες σε λόφους και βράχους
πελώριο δεμάτι ορθώνουν σαν
θείο φανό
φωτολουσμένες πέρα
απο το σκοτεινό αυλάκι
σε ρυακιού όχθη ν' αταινίζουν
αντίλαλους και βλέφαρα...

κόκκινο πνεύμα
σαν από βάθος χρόνου
ηχεί το τύμπανο...

Ανώνυμος είπε...

υ.γ.

σ' ευχαριστώ!!!


δώρο τ' ουρανού!!! στη vel

vel... είπε...

Καλή μου Mist, ήταν για μένα το ΥΓ;; Σε ευχαριστώ, ότι και να εννοούσες... Καλημέρα σε όλους

skoinovatis είπε...

Ολόγυρα στον κύκλο τ'ουρανού ακούω τη φωνή του Πνεύματος
Άλικη
η κεφαλή του
Σαν από βάθος χρόνου
ηχεί το τύμπανο
άκουσε την ηχώ
νοιώσε τον παλμό
Πλεούμενα-άσπρα-σύννεφα
οι σκέψεις σου
έρχονται σε μένα

Mist, vel...
Ο σκηνοβάτης "ευχαριστώ"
για τα όμορφα σχόλια...!
Να 'στε καλά!

Unknown είπε...

ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΤΟ "ΚΟΛΑΖ" ΜΕ ΤΟΥς ΠΙΝΑΚΕς ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ . ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ?

skoinovatis είπε...

Δεν είναι δικό μου φίλε "oikosfaira"
αλλά είναι ωραίο...
Είναι μια ιδέα! καν'το μόνος σου.
Εσύ είσαι ζωγράφος, ξέρεις.
Να' σαι καλά! Καλό σου βράδυ!!!
ΥΓ.
Θα σε επισκεφθώ σύντομα...