.
Και από που και πως μετράς το κύμα
και τα πέρατα της γης, εσύ που φέρεις
πρόσκαιρο σώμα από χώμα λιγοστό;
Μέτρα εαυτόν - και αν αντέχεις μάθε τον.
Κι ύστερα ζήτησε να σταθμίσει το άμετρο.
Aν δεν μπορείς το πήλινο σου όριο να ορίσεις,
πως γεωμετρείς το άπειρο;
Παλατιανή Ανθολογία
Μίνως Βολανάκης
12 σχόλια:
'' Αφού ακόμα δεν απόθανες, μπορείς
να δεις τη θάλασσα και να της πείς
πως αγαπάς τον ήλιο ''
Γιώργος Σαραντάρης
ΥΣ
σημειώσατε Χ.
Μηπως μας παρακολουθεις αγαπητε?
Ανησυχω. Σε ποιον απο ολους μας τους αλαζονες απευθυνεσαι?
''μέτρα εαυτόν και αν αντέχεις μάθε τον''
πόσα λέει σε τόσες λίγες λέξεις...
μια καλημέρα ήλιος να σου δίνει δύναμη...
" το σπίτι μου
είναι το σπίτι μου, έλεγε
θα σου εξηγήσω την πόρτα που μπαίνουν στον ουρανό
μια στιγμή είναι μόνο
αφόρητη
δεν πρόλαβε
και τρέχω τώρα εγώ
τους κύκλους του εαυτού
και πουθενά τα χέρια κι οι πυξίδες
ετοιμάστε μου άχυρο δάκρυ καλοκαιριού
κι έναν βοριά αδίστακτον
έως θανάτου..."
Σ.Ξ
Με το τίποτα μετρούσα
τον εαυτόν
μέχρι που έφτασα στα μάτια
κι όλο τα έβρισκα άπειρα
στο βάθος, στο πλάτος
μόνο το μήκος τους με γελούσε
κουρνιάζοντας στην ανυπαρξία
του φτωχού πλήν τίμιου
βλέμματος μέτρησης
@ Θείο Μαξ κι εσύ είσαι σωστός παίκτης...τα σέβη μου, σε σένα και την τρελοπαρέα...!
@ Αγαπητέ/η doc την καλημέρα μου...
Σας παρακολουθώ πάνω απ'το σκοινί μου, αρκετές φορές...Μην ανησυχείς
Απευθύνομαι πρώτα στον εαυτό μου.
@ Ιππολύτη κι εσύ την καλημέρα μου,
Πάλι το Δελφικό "γνώθι σ' αυτόν".
Το πρόβλημα δεν είναι πως θα γνωρίσεις τον εαυτό σου, αλλά πως να ζήσεις όταν τον γνωρίσεις.
Οιδίπους ανάρτηση 13 οκτώβριος 2007
Να 'σαι καλά!
@
"Οικίας περιβάλλον,κέντρων,συνοικίας
που βλέπω κι όπου περπατώ' χρόνια και χρόνια.
Σε διμιούργησα μες σε χαρά και μες σε λύπες:
με τόσα περιστατικά,με τόσα πράγματα.
Κ'αισθηματοποιήθηκες ολόκληρο,για μένα."
Κ.Π.Καβάφης
Ανώνυμε ξένε μου πρέπει κάποτε
να μου εξηγήσεις την πόρτα που μπαίνουν στον
ουρανό
ξέρω,μια στιγμή είναι μόνο
αφόρητη...
Ο σκηνοβάτης θα περιμένει.
Την αγάπη μου!
@ Αγαπητή vel...
"Mε το τίποτα μετρούσα
τον εαυτόν
μέχρι που έφτασα στα μάτια.
Ήμουν τυφλός
Κάποτε τους εγκατέλειψα όλους
και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Τότε μόνο τους ξαναβρήκα
και τον εαυτό μου μαζί
κουρνιάζοντας στην ανυπαρξία
του φτωχού πλην τίμιου
βλέμματος μέτρησης."
Καλημέρα!!!
Ελπιζω το τελευταιο σου ποστ να ηταν μια τυχαια εμπνευση.
Επισης ελπιζω να εισαι καλα.
:)
Aγαπητή "Η" δεν ήταν τυχαία έμπνευση. Απλά ο τίτλος απ' το Φαγιούμ είναι ίδιος με το ποίημα του Καβάφη.
Πιστεύω ότι ο ποιητής τα ήξερε τα πορτραίτα αυτά, και ίσως το συγκεκριμένο ή κάτι παρόμοιο να τον παρακίνησε να γράψει και το ποίημα,...ίσως.Εξάλλου η καταγωγή κοινή...
Είμαι πολύ καλά, σ'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον...Να 'σαι καλά!
Καλό σου βράδυ!!!
"Aν δεν μπορείς το πήλινο σου όριο να ορίσεις,
πως γεωμετρείς το άπειρο;"
ως χωματινη σκονη που σκορπιζει στο απειρο, γεωμετρω τα όρια μου
Παρα πολυ καλο το μπλογκ σου.
Μπραβο σου.
@ oikosfaira, φίλε μου
χωμάτινη σκόνη που σκορπίζει στο άπειρο, συνέχισε να γεωμετρείς τα όρια σου...Ο σκηνοβάτης σου εύχεται ένα καλό βράδυ!!!
@ φίλε zero και το δικό σου το μπλογκάκι πολύ καλό...!
Τα λέμε σύντομα, να περνάς καλά!
Καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου