Άνδρες που προσέχουν τα μαλλιά τους μέσα σε καθρεφτάκια
Άντρες που κρύβουν μεγάλες μαύρες χτένες στις κωλοτσέπες
Άντρες που ανησυχούν πως θα τους βλέπουν οι Γυναίκες
Άντρες που μετατρέπονται σε διαφημίσεις των Αντρών
Γυναίκες που φορούν μπότες που τις κουτσαίνουν
Γυναίκες που προσέχουν μήπως το βλέμμα τους περιπλανηθεί μέσα στα μάτια των Αντρών
Γυναίκες που ανησυχούν πως θα τις βλέπουν οι Άντρες
Γυναίκες που μετατρέπονται σε διαφημίσεις των Γυναικών
Αυτό το μικρό κορίτσι με το ξεθωριασμένο πράσινο φόρεμα και τα μαύρα πάνινα παπούτσια.
Αυτό το μικρό κορίτσι που κυνηγάει ένα κομματάκι σελοφάν που το παίρνει ο αέρας μέσα σ' ένα άδειο οικόπεδο.
Αυτό το μικρό κορίτσι που μιλάει στο σελοφάν σαν να μιλάει σ' ένα πλάσμα του ανέμου.
Αυτό το μικρό κορίτσι γελάει με τη ζεστή τροπική ανάσα στη ράχη του. Δε νοιώθει να τη χωρίζει τίποτα με το σελοφάν. Και τα δυο τα φυσάει ο άνεμος. Και τα δυο είναι μαζί την ίδια στιγμή. Το κοιτάζει κάτω στο έδαφος. Του μιλάει:
"Ε, άσε με να σε πατήσω", λέει. "Μείνε ακίνητο να σε πατήσω", λέει.
13/1/80
Χόουμστεντ Βάλλεϋ, Καλ.
Motel Chronicles
SAM SHEPARD
μετάφραση: Γιάννης Αβραμίδης
εκδόσεις ΕΠΙΛΟΓΗ
23 σχόλια:
Αυτό με τις χτένες και τα καθρεφτάκια αλήθεια μου θύμισε κάτι. Μου έφερε μια πολύ οικεία εικόνα στο μυαλό μου.
Σε ευχαριστώ.
Καληνύχτα.
jacki, κι εγώ έχω τέτοιες εικόνες, από μια άλλη, περασμένη εποχή όπου οι περισσότεροι άνδρες κουβαλούσαν τσατσάρες και χτένες μαζί τους...
Την καλημέρα μου!
Νά 'σαι πάντα καλά!!!
Δηλαδή να περιμένω φωτό με μπιλκριμ??
Χαχαχαχαχαχαχαχα
Πρόσεξε εντεψιζη... μην πεις δικαιολογία πως χάθηκε λόγω μπιλκριμ η φωτό.. θα σε σφάξω!!!!!
Χα!
Άιντε.. γιατί και ζαβολιά έχει τα όρια της.. ε???
Για την ανάρτηση... να κάνω σχόλιο.. τώρα...ή μετά....????
Μετά!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τα Εντεψιζλίκια τ' αφήνω για τις άλλοι...δεν είμαστε τέτοια ανθρώποι εμείς!
Στέλνω μπλκριμν και σε φιλώ στην μούρη ακανόνιστη μικρή πριγκίπισσα και σου εύχομαι Γκετσμίς ολσούν (περαστικά το κρύωμα)
θέλω κι εγώ να μυηθώ σ'αυτή την ακατάλληπτη-προς το παρόν-γλώσσα
αισιόδοξη είμαι
το ευχαριστήθηκα το κείμενο
γεια
τώρα θα φταίω εγώ να σε πω...πού είσαι ορέ Τανάσηηηη;
άντε και καλό χτένισμα...
ωραίο το κειμενάκι,ειδικά το τέλος...άσε με να σε πατήσω...
φιλιά γλυκά(θα πάμε πάλι στο βουνό
για μανιτάρια;)
πανέμορφο το κοριτσάκι με το κορδελάκι στα μαλλιά,και ο Σέπαρντ φυσικά από τούς πολύ αγαπημένους μου..
περιττό να πώ ότι είχα λατρέψει τό Παρίσι-Τέξας και τήν υπέροχη δουλειά του με τόν Βέντερς...
και όλοι του οι ηρωες πλάσματα του ανέμου,στροβιλίζονται ,κινούνται διαρκώς ,ταξιδεύουν στήν ενδο-χωρα , τόν εαυτό τους γυρεύοντας!
τέλεια ανάρτηση..
Kαλέέέέ, περιμένετε και εμένα!!!
Αντώνη μου εχάθηκα ρε φίλε. Που θα πάει θα ξαναβρώ την ρέγουλα>
Σε φιλώ.
ο ίδιος άνεμος ταξιδεύει τις τροπικές ανάσες
να είσαι καλά Κόκκινο Φτερό!
Καλημέρα φίλε. Ελπίζω να διατηρείς την αισιοδοξία σου για το μέλλον.φιλιά
Φαίδρα, ψαράκι δεν χρειάζεται να μυηθείς σ'αυτή την ακατάλληπτη γλώσσα, είναι παλιά ιστορία κι έχει σχέση με το "Εντεψίζης"!!!
Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες το κείμενο!
Μια γλυκιά καλημέρα και συγγνώμη που απαντώ καθυστερημένα, αλλά είμαι λίγο πιεσμένος αυτό τον καιρό!
Ιππολύτη, αμαζόνα'μ σε φιλάει ο Τανάσσης και συ t'αφιερώνει με πολύ Love:
Aι ωρέ τσούπρα απ'το μπλουγκάκ
Τι με λές?
Εγώ ήμανε μόνς εψές το βράδ,
κι ήρθε ο Θειός απ'το Υπερπέραν
και μη λέει:
Τανάσση τζιέρι'μ
που έμπλεξες,γιητί γιαβρί'μ
σε τι blogia χαριεντίζεσαι
που τρέχει ο λοϊσμός σου?
Αντράλα μέ'πιασε βαρειά
τηράω το cumpiuter,
Άι τι κάμω ο καψερός
που χάνομι και μπαίνω.
Τι με λες τώρα.
Τι με λες?
ΥΓ Τι μανιτάρια με λες?
Μην είναι απ' τα καλά...:)"?!
Άιντες καλημέραα 'ς
Κόκκινη κίσσα, πουλάκι μου, συμφωνώ καταπληκτικός ο συγγραφέας, ηθοποίος, σεναριογράφος, μουσικός Σέπαρντ!
Υπέροχο και το Παρίσι - Τέξας του Βέντερς
Χαίρομαι που σ'άρεσε η φωτογραφία και η εγγραφή και σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο!
Πλάσμα του ανέμου σου στέλνω ένα φιλάκι!
Βαγγέλη φιλαράκι χαθήκαμαν, δηλαδή εγώ χάθηκα...
Ελπίζω κι εύχομαι να είσαι καλά!
Εννοείται δεν πάμε πουθενά χωρίς εσένα, ιδιαίτερα για μανιτάρια!
Μη σκιάζεσαι ντιπ!
Αισιοδοξία για το μέλλον???.
Χμμμ...προσπαθώ
φιλιά
ο ίδιος άνεμος ταξιδεύει τις τροπικές ανάσες...πάντα... σύννεφο που ακουμπάει τη γη!
Mist I miss you!
Θα περάσω να τα πούμε...
Την καλημέρα μου!!!
έμαθα ν’ ακούω αυτή τη φωνή
με τα πρίμα στη σελήνη
αυτή σκίζει τον άνεμο
και τις κρυσταλλείς θύμησες
σιωπή άσε με να σου μιλήσω
θα γίνεις μπαλόνι από γιασεμί
ναι;
καλό βράδυ
m + a
Ναι!
Θα γίνω μπαλόνι από γιασεμί.
Αυτό για σένα από τον Μπόρχες:
Τόση και τόση μοναξιά σε τούτο το χρυσάφι.
Η σελήνη της νύχτας δεν είναι η σελήνη
που είδε ο Αδάμ. Οι μεγάλοι αιώνες
της ανθρώπινης αγρύπνιας την έχουν πλημμυρίσει
με πανάρχαιο θρήνο. Κοίτα την. Ο καθρέφτης σου είναι.
Την καλημέρα μου!
Καλησπέρα...Είναι πανέμορφο το μπλογκ σου...
Άντε ψυχούλα μου,βγες στο φως
και μη γελιέσαι που βρέχει...
Τα νάζια του έχει ο καιρός μα εμείς ταξιδεύουμε αλλού...
Φιλιά πολλά.
Υπεροχη φωτο.. με το κοριτσακι, αυτη η αθωοτητα που τοσο σπανιζει και τοσο πολυτιμη ειναι..
Οσο δυσκολευουν οι καιροι και περισσοτερο..
Το θεμα ειναι ποσοι την αναζητουν και ποσοι την θελουν..
Artanis καλησπέρα και σε σένα!
Καλώς ήρθες στον σκοινοβάτη.
Σ' ευχαριστώ και το δικό σου μπλογκ όμορφο!
Να 'σαι καλά!
Ιππολύτη πράγματι,
Τα νάζια του έχει ο καιρός μα εμείς ταξιδεύουμε αλλού...
Φιλιά κι από 'μένα!!!
Αγαπητή μου roadartist
έτσι είναι, τα όμορφα πράματα είναι απλά και σπάνια!
Όσο δυσκολεύουν οι καιροί και περισσότερο...
Εγώ όσο μεγαλώνω και την αναζητώ και την θέλω...
Να 'σαι πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου