.
.
.
.
.
.
.
.
.
Όπως φυτρώνει ένα πλατάνι στη νεροσυρμή
ή όπως κυλάει το ποτάμι στην κοίτη του
μπήκε στο μαρμαρένιο αλώνι
η συνέχεια είναι γνωστή.
Ομολόγησε πως είναι ο εαυτός του
με τόσες σημαίες σε υποστολή
δεν έπρεπε νά 'ναι
Από τότε δεν θυμάται καμιά άνοιξη
καμιά ανάσταση και κανέναν Λάζαρο
ποτέ και πουθενά.
Στη μνήμη του υπάρχει στάχτη
πολλή στάχτη
και στην καρδιά του λίγοι ροδαμοί.
Καθισμένος στη γωνιά
μισόγυμνος μ' ένα πουκάμισο από ηλιαχτίδες
και ένα ξέφωτο στα μάτια
ασύμβατος με την εποχή του
κρυώνει χωρίς να μπορεί να ντυθεί
να κρυφτεί ή να κλάψει.
Σπόρος ξηρός κάθετος
στον τραχύ άβατο Άθω του.
Ωστόσο κάπου - κάπου
μπάζει τις ακτές της Σιθωνίας μέσα του
το πράσινο του Χολομώντα
κι ανασέρνει γαλάζιο.
Πλημμυρισμένος φως
σκύβει στα πηγάδια
κι ανασέρνει πνιγμένα περιστέρια,
ολόγιομα φεγγάρια,
ασύμβατους ονειροπόλους
κι όταν πυκνώνει το σκοτάδι
αυτοπυρπολιέται
αρνούμενος ν' αποδεχτεί τη νύχτα
το έρπον πλήθος,
την υποταγή.
Κάθετος
άβατος,
μοναχός
στο δικό του Άθω.
Κάποια βράδια
σαν από ανάγκη
ξέφευγε απ' τον εαυτό του
έσμιγε με τα ποτάμια
και τις αγέλες των λύκων.
Αβεβαιότητες στους δρόμους
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Η εγγραφή είναι αφιερωμένη στον φίλο Βαγγέλη τον Επίκουρο μ' ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα ποιήματα που μου χάρισε!
Όπως φυτρώνει ένα πλατάνι στη νεροσυρμή
ή όπως κυλάει το ποτάμι στην κοίτη του
μπήκε στο μαρμαρένιο αλώνι
η συνέχεια είναι γνωστή.
Ομολόγησε πως είναι ο εαυτός του
με τόσες σημαίες σε υποστολή
δεν έπρεπε νά 'ναι
Από τότε δεν θυμάται καμιά άνοιξη
καμιά ανάσταση και κανέναν Λάζαρο
ποτέ και πουθενά.
Στη μνήμη του υπάρχει στάχτη
πολλή στάχτη
και στην καρδιά του λίγοι ροδαμοί.
Καθισμένος στη γωνιά
μισόγυμνος μ' ένα πουκάμισο από ηλιαχτίδες
και ένα ξέφωτο στα μάτια
ασύμβατος με την εποχή του
κρυώνει χωρίς να μπορεί να ντυθεί
να κρυφτεί ή να κλάψει.
Σπόρος ξηρός κάθετος
στον τραχύ άβατο Άθω του.
Ωστόσο κάπου - κάπου
μπάζει τις ακτές της Σιθωνίας μέσα του
το πράσινο του Χολομώντα
κι ανασέρνει γαλάζιο.
Πλημμυρισμένος φως
σκύβει στα πηγάδια
κι ανασέρνει πνιγμένα περιστέρια,
ολόγιομα φεγγάρια,
ασύμβατους ονειροπόλους
κι όταν πυκνώνει το σκοτάδι
αυτοπυρπολιέται
αρνούμενος ν' αποδεχτεί τη νύχτα
το έρπον πλήθος,
την υποταγή.
Κάθετος
άβατος,
μοναχός
στο δικό του Άθω.
Κάποια βράδια
σαν από ανάγκη
ξέφευγε απ' τον εαυτό του
έσμιγε με τα ποτάμια
και τις αγέλες των λύκων.
Αβεβαιότητες στους δρόμους
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Η εγγραφή είναι αφιερωμένη στον φίλο Βαγγέλη τον Επίκουρο μ' ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα ποιήματα που μου χάρισε!
Φωτογραφία: "Ονειροβάτης"
8 σχόλια:
"Πολλά από τα ποτάμια μου
έγιναν ανάβρες,
άλλα σπαράγματα,
άλλα πάλι πέρασαν
στις φλέβες των παιδιών μου,
άλλα στους χειμάρρους της νιότης
κι άλλα στις σιωπές
της φτώχιας και της φωτιάς."
ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΠΑΡΗΣ (Αναζητώντας τις ρίζες μας)
Μόλις διάβασα το ποίημα που ανάρτησες Σκοινοβάτη μου,πήρα το καινούριο βιβίο του Μπαρή στα χέρια μου...(χρωστάω και εγώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μας τον Βαγγέλη-Επίκουρο για τα ανεκτίμητα δωρα του, τα ποιήματα του μεγάλου αυτού ποιητή...)
Παίρνω λοιπόν το καινούριο του, το ανοίγω τυχαία και πέφτω πάνω σ'αυτό το ποίημα που μιλά για τα ποτάμια του ο ποιητής.
Σας το χαρίζω ψυχούλες μου,
Αντώνη και Βαγγέλη...
Να είστε πάντα στο φώς...
Αρμονικά μες τα ποτάμια
της ζωής σας να κυλάτε...
Με αγάπη.
Ιππολύτη,ο σκοινοβάτης σ' ευχαριστεί πολύ!
Νά 'σαι πάντα καλά!
Την αγάπη μου
Εκπληκτικό!
Να είσαι καλά!
Πολύ όμορφο το ποίημα. Μα και η φωτογραφία σου μου άρεσε πολύ.
Καλημέρα.
Ονειροβατοντας εφτασα στην γεφυρα της νεροσυρμης που μου εστεισες Σχοινοβατη μου. Διαλεξες οτι ποιο επικαιρο για την εποχη εχει γραψει η γραφιδα του υπεροχου Αργυρη Μπαρη. Συνοδοιποροι στην ζωη μας, γεματη ποιηση και ονειρεμενες φωτογραφιες. Σου ειμαι ευγνωμων καλε μου φιλε.
Mαριέλα μου, κι εσύ πάντα καλά!
Χαίρομαι που σ' άρεσε!
Φιλί!
Jacki ναι όμορφο το ποιήμα!
Η φωτογραφία αφιερωμένη σε 'σένα, έστω και καθυστερημένα!
Φιλάκι
Βαγγέλη Συνοδοιπορε να 'σαι πάντα καλά. Εγώ σου είμαι ευγνώμων καλέ μου φίλε! Δεν μου ήταν εύκολο να πιάσω πληκτρολόγιο τις τελευταίες μέρες, να με συμπαθάς...Σ' ευχαριστώ ξανά για τον υπέροχο αυτό ποιητή...!
Δημοσίευση σχολίου