Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Βζιιουιιουνν


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Αυτή τη νύχτα δεν κοιμάμαι βγάζω από πάνω μου τα άδεια δωμάτια, κρεμάω στη φαρμακαποθήκη τα φιλιά, δεν θα’ χω στόμα μονάχα ένα φωτάκι δίχως ήχους και θορύβους. Όταν θα ‘ρθεις θα σφυρίξει εκκωφαντικά, θ’ ανοίξει η φορμόλη τα φιλιά και τα χείλη, θα βάλεις όποιες λέξεις θέλεις στη θέση της γλώσσας, θα καταπιώ εκείνες που σε πονάνε και θ’ απλώσω το ‘’ε’’ της εξημέρωσης στα καινούρια σεντόνια. Θα σου δείξω πως πεθαίνει μια ανάσα και πως ανασταίνεται ουρλιάζοντας. Θα ρουφήξω όλη τη τρικυμία από το λακκάκι του λαιμού σου, θα ξεκλειδώσω έναν – έναν τους σπονδύλους σου για να χωρέσει εκεί όλο το ‘’ω’’ των οκτακοσίων χιλιάδων αριθμών. Κι όταν μεταμορφωθείς σε εισιτήριο απεριόριστης διαδρομής θ’ ανοίξω το παράθυρο με τις πολυσύλλαβες λέξεις, εκείνες που δεν μας αντέχουν γιατί θα μυρίζουμε αλήθειες. Τότε θα γίνουμε αερόστατα, δίχως υποσχέσεις, λόγια, σώματα φοβισμένα, στάσεις, φανάρια, στροφές, ανηφόρες, λίγα λεπτά, αναμονές. Θα κρατάμε μια τεράστια ομπρέλα και θα φοράμε ένα τεράστιο κασκόλ μαζί. Μόνο να χωράμε στη ταχύτητα.

Βζιιουιιουνν

6 σχόλια:

jacki είπε...

Μα τα φιλιά στη φαρμακαποθήκη;
Θα πάρουν μια μυρωδιά..

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα τώρα! πολύχρωμα αερόστατα άνθη που ίπταται ! πως μεταμορφώνονται οι λέξεις, ανοίγουν οι ταχύτητες σ’ απέραντο έαρ, σκορπούν τα εύοσμα

Βζιιουιιουνν πήγαινε όσο πιο γρήγορα μπορείς!

Σ’ ευχαριστώ Κόκκινο Φτερό!
Την αγάπη μου επίσης!

skoinovatis είπε...

Jacki μου όπως και να μυρίζουν θα είναι φιλιά...χαθήκαμε, ελπίζω να είσαι διακοπές, αν όχι κλείστα όλα και φύγε, σε φιλώ!!!

skoinovatis είπε...

Εγώ σ' ευχαριστώ Ελένη μου!
"Τώρα...
Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη
Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους
Στην παιδεμένη χώρα της καρδιάς
..."
Σύννεφο που ακουμπάει τη Γη, ελπίζω να είσαι σε καμία παραλία και να μαζεύεις ήλιο...
φιλιά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

H αγάπη σας για τις τέχνες και ειδικά για την ποίηση είναι φανερή, σας αξίζουν χίλια συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνετε σε αυτό το blog! Θα ήθελα να σας αφιερώσω -για να θυμήσω σε μερικούς οτι υπάρχουν ακόμα μερικοί "ονειροπόλοι" που δεν κατεβάζουν αμάσητα οτι τους σερβίρουν τα Μ.Μ.Ε., ενα απόσπασμα απο την συλλογή μου που θα κυκλοφορήσει τις προσεχείς ημέρες (σε ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ) με τον τίτλο "ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ" η οποία είχα την τύχη (ΜΕΓΑΛΗ ΤΥΧΗ εν έτει 2010!)να αναγνωριστεί απο το κοινό και να μελοποιηθεί απο γνωστούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου...

(απόσπασμα απο το ποίημα ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ, ειδικά αφιερωμένο στην ανθρωπιστική οργάνωση "ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ", η οποία είναι και αρωγός της προσπάθειας μου)

...έλα παρέα μας στα υπόγεια, στης Βηθλεέμ τα σκοτεινά,
να βάψουμε το κόκκινο στους τοίχους με λευκό,
να σβήσουμε κάθε ανάμνηση του πολέμου
απο τα μάτια των παιδιών,
με το σεντόνι που σε φάσκιωνα ειρήνη να τυλίξεις,
και τα μάτια σου στην άκρη τους δεμένη
να μην κρατάνε μια σταγόνα παράπονου
.....
να βλέπουνε τον κόσμο φωτεινό,
να χαίρουνται τα χρώματα απόψε και αύριο και πάντα!
γιατί είναι μάτια μικρού παιδιού
μάτια μικρού παιδιού...
......
είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου
και μιαν ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,
στην άκρη κάποιου μύθου
ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς
ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός,
.....
στην προβλήτα της Ιστορίας
θα δέσουμε και εμείς,
ας είναι να γίνει με ειρήνη…

skoinovatis είπε...

ΣΑΡΙΜΑΝΩΛΗ ΜΑΡΚΟ σας ευχαριστώ για το σχόλιο και το ποίημα, πολύ όμορφο!