Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007





Δεν φοράει βραδυνή τουαλέτα η Ιοκάστη, ούτε ο Τειρεσίας παντελόνια. Προς τι; Σύγχρονα ρούχα κι ένα σύγχρονο παλάτι, θα ήταν βεβαίως πολύ φθηνότερα για την παραγωγή, αλλά για την παραγωγή θα μιλήσουμε τώρα;Για εκλαϊκευση; Για λαϊκισμό; Ο Μύθος λειτουργεί πολύ καλά όπως έχει. Αν ήταν μια οικογενειακή τραγωδία, σαν τους Ατρείδες πχ., όπως πολλοί νομίζουν ότι είναι, η μεταφορά θα ήταν πιο εύκολη. Όμως είναι η κατεξοχήν τραγωδία της γνώσεως. Και στηρίζεται σε ορισμένες παραμέτρους Επικοινωνίας, σε ένα πλέγμα Πληροφόρησης, πιθανό σε εκείνο τον πολιτισμό και απίθανο σήμερα. Θέλω να πω, ένας Οιδίπους με μεγαλόσταυρο γιατί έσωσε την πόλη από την Σφίγγα, θα έβλεπε μόλις έμπαινε στο παλάτι, πριν παντρευτεί την Ιοκάστη τα πορτραίτα του Λάϊου παντού και θα ήξερε πολύ καλά ποιόν είχε σκοτώσει. Και στο τέταρτο επεισόδιο, σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή, δεν θα έπαιρνε ο ευλογημένος ένα τηλέφωνο στην Κόρινθο; Μόνο ο Άλφρεντ Μπέστερ στο διαστημικό του Οιδίποδα, το <<Καταργημένος άνθρωπος>> (Demolished man) αντιμετώπισε κάπως το πρόβλημα σε ένα σύμπαν όπου οι Δελφοί, η Κόρινθος, η Θήβα είναι χωριστοί πλανήτες με ταξίδια ετών φωτός ανάμεσα τους................. Μίνως Βολανάκης

6 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Είχαμε μιλήσει για ελευθερία εμείς οι δυο
και παραδίπλα μας φίλοι αγαπημένοι σε στάση ακοής
ή και μη
εικοσιοχτώ του βραδιού του αγίου Γνωριμίωνος και από αριστερά των πεποιθήσεων λευκό κρασί οι λέξεις
κι οι Μικρασίες κι ο Βαμβακάρης
κείνα τα φωτάκια μόνο τα αλογόνα του ταβανιού στο βάθος μου έσβηναν μιαν ποσοστό αίσθηση παραδείσου
είχε καιρό μια νταμάρι φωνή να με εκστρατεύσει σε καινούριες λέξεις
θαρρούσα ως τώρα το οπλοστάσιό μου πλήρες απ` αυτές
ψέματα
ποτέ δεν τελειώνει το μύριο

τους χαιρετισμούς μου στους φίλους
στις φίλες
δεν είν` απλώς καλές οι τέχνες
είναι υπέροχες

Καλλιεργητές μου
Παρέπεσα στην πόλη την επικλινή των Βερμίων
σε εποχή τρύγων κι ό,τι τσαμπί μου αναλόγησε το πήρα
μετράω ..ένα ...δύο
πού να τελειώνει το μύριο αν τα ευχαριστώ ατέλειωτα;

Καλό βράδυ Σχοινοβάτη

skoinovatis είπε...

Eίναι καμιά φορά δύσκολο να περιγράψεις συναισθήματα,να βρεις λέξεις να πεις...Να περιγράψεις τι;Χαρα...Αγάπη...Συγκίνηση...Τη στιγμή; Εις τας υπωρείας του Βερμίου όρους να ξαναβρεθούμε,φίλοι παλιοί,σαν έτοιμοι από καιρό,σε νέα βακχεία ν'αφεθούμε.Με τις Μικρασίες μας,τον Άγιο Βαμβακάρη,με πνεύμα ξυνόμαυρο,αίμα ανυπότακτο,να κλέψουμε ακόμη μια στιγμή,σταγόνα παραδείσου...Έτσι απλά...Σαν να'ταν χθες.................................Φίλε Σωκράτη σ'ευχαριστώ για όλα...ο skoinovatis είναι συγκινημένος...Να'σαι καλά.

Socrates Xenos είπε...

" Αξίζουμε μια ρωγμή στιγμή
να πέσουμε
να αναδυθούμε καινούριοι

Έκπληκτος
αναγνώριζα όλους μου τους προγόνους
ήμουνα το ξαφνικά όλον
το πλήρες
νταχταριζόμουν στα γόνατά τους
ευτυχής

μα τότε γιατί αυτό το παλιό δάκρυ;
πόσους αιώνες πνιγόμουν
για μια στάλα απελευθέρωση

γέλιο με ήλιο μεμαγμένο
κόσμε κόσμε
σε αναποδογυρίζω στις σωστές διαστάσεις
να πέφτουν από τις τσέπες σου
τα χρυσά νομίσματα που μου χρωστάς

εγώ τώρα
ο κατεξοχήν πλούσιος υπηρέτης σε περιθώρια γραφής
καλοπληρώνοντας
το τελευταίο απελθέτω
δικαιολογώ
την αιωνιότητα του δυόσμου

εις υγείαν του αληθούς
εις υγείαν του Ανθρώπου..."

Ανώνυμος είπε...

Με στίχους ή πεζό ίδιες είναι και εκφράζονται η συγκίνηση κι η αγάπη.
Αυτό που μένει στο τέλος είναι το ταξίδι.
Αυτό το μυστικό το ήξερε καλά ο πρόγονος μας ο Οδυσσέας και γι αυτό με το πρόσχημα της επιστροφής στην Ιθάκη, παρέσυρε και μετέτρεψε σε ναυτικούς ορεσίβιους τσοπάνους και στεριανούς αγρότες.
Καλό ταξίδι φίλε στο διαδίκτυο.

Δημήτριος Σ Προβάδος

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Κι όλο λέω κι εγώ
όπως εσύ να πορευτώ
μα πάλι δεν μπορώ
στα θέλω μου ακροβατώ
μ'ένα χαλκά από όνειρο
δεμένη η ψυχή μου...

κυνήγησε τ'όνειρό σου σκοινοβάτη
κι ας μας λείψεις...

skoinovatis είπε...

Ποτέ δεν ήμουνα καλός στα λόγια
Πάντα είχα να κάνω με την ποίηση άλλων
Αγάπησα,υπηρέτησα,σταυρώθηκα μέσα της
Αυτή είναι η δουλειά μου
Σκηνοβάτης
Τώρα εποχή ώχρα και η γενειάδα μου φυσάει νότια
Αποδημία ονείρων τακτοποιημένων προσεκτικά σε βαλίτσα
Έλα,ανέβα ψυχή μου στο σκοινί
Ακόμη μια φορά
Έρημος ανασαίνω και πέφτω στον αιθέρα