Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Σημύδες - σουίτα για κιθάρα.Σωκράτης Ξένος ποίηση. Κώστας Μπραβάκης μουσική






















O δίσκος << Σημύδες-σουίτα για κιθάρα >> κουβαλάει μια μικρή και, γιατί όχι, παραμυθένια ιστορία.
Ένα βράδυ αρχές του Απριλίου 2007 περιδιαβαίνοντας τα λογοτεχνικά ιστολόγια - τα κατά κόσμο μπλογκς - βρέθηκα σε ένα τόπο που έφερε τον τίτλο "Σημύδες". Ένας ποιητής διαφορετικός από όσους είχα δει μέχρι τότε στους ιστότοπους, μια μεγάλη δεξαμενή της ελληνικής γλώσσας, μια αστείρευτη πηγή νεολογισμών και γλωσσικών εφευρημάτων. Ο Σωκράτης Ξένος έγραφε στίχους με την ίδια ευχέρεια που ο Μότσαρτ έγραφε νότες, απαντούσε στα ανοιχτά σχόλια των αναγνωστών με ευγένεια, με υπομονή, χωρίς να φαίνεται πως εντυπωσιάζεται από τις εκδηλώσεις αρκετές φορές λατρείας των φίλων του για την ποίηση του. Ψάχνοντας έμαθα ότι είναι εκπαιδευτικός και ότι ζούσε στο εξωτερικό.
Μια βραδιά διάβασα ένα στίχο του που αποτυπώθηκε βαθιά μέσα μου:"με την αγάπη λειτουργώ το αδιέξοδο, δε βρίσκω άλλο εξέχον κερί..."
Τότε ήταν που ήρθε στα αυτιά μου το πρώτο μουσικό θέμα."Μικρό ροδάκινο, στόχε υψηλέ, με τόσα πρόθυμα κλαδιά, πόσο το μέτωπό σου ζήλεψε χώματα" σι-ντο#-ρε-μι-φα#-ρε, από δω άρχισε η κιθάρα να πλημμυρίζει σημύδες.
<<Σε έχει απορροφήσει τόσο η ποίηση...>>, του έγραψα,<< καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είσαι άνθρωπος, ελαιογραφία ή κομποσκοίνι>>.

Το ετοίμασα σε mp3, το φόρτωσα, πάτησα "αποστολή" κι η μουσική έστρεψε προς το Βορρά της Ευρώπης ξεκινώντας για το μακρύ ταξίδι της αντάμωσης με την ακοή του.
Την επόμενη μέρα ανοίγοντας τον υπολογιστή κοίταξα στην οθόνη με αγωνία. Άραγε τι εντύπωση θα του έκανε; Πετάχτηκα από την καρέκλα, σαν άκουσα τη μουσική και αντίκρισα την ιδιόχειρη παρτιτούρα μου ταπετσαρία στο ιστολόγιο του Ξένου.
Από την στιγμή εκείνη άρχισαν να γράφονται οι "Σημύδες, σουίτα για κιθάρα", μέσα σε ένα περιβάλλον λυρισμού και ψυχικής έντασης που γεννάει η δημιουργία.
Κώστας Μπραβάκης.

Κορυφαία στιγμή όταν οι δυο άντρες διαπίστωσαν μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος κοινή καταγωγή από την παγκόσμια κοιλάδα της Θράκης και μάλιστα Ανατολικορωμυλιώτες με ρίζες και στην Ανατολική Θράκη και τη Μικρασία.

Το καλοκαίρι ο συνθέτης εξαφανίστηκε για λίγο απ' το κόσμο, ώσπου έβαλε την τελευταία πινελιά. Ύστερα έτοιμος πρότεινε τηλεφωνικά στον Ξένο την κυκλοφορία των "Σημύδων" σε δίσκο. Εκείνος δέχτηκε κι άρχισαν οι ηχογραφήσεις.
Μα, κάτι σίγουρα είχαν ξεχάσει. Δεν έπρεπε κάποια στιγμή να συναντηθούν, να κοιταχτούν στα μάτια, να δώσουν τα χέρια βρε αδελφέ; Έγινε κι αυτό, το καλοκαίρι, μόλις ο Ξένος επέστρεψε στην Ελλάδα λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο. Ανταμώθηκαν, άρχισαν να τα λένε ώρες ολόκληρες, να ανταλλάσουν δώρα και απόψεις για τη μουσική, την ποίηση, τον πολιτισμό, να μιλάνε για όνειρα και μελλοντικές συνεργασίες. Την επόμενη μέρα έφυγε ο Ξένος κι ο συνθέτης ούτε πρόλαβε να τον κεράσει εκείνο το παραδοσιακό ρεβανί με παγωτό που του είχε πριν καιρό υποσχεθεί.
Ο δίσκος "Σημύδες - σουίτα για κιθάρα" έχει ήδη παρουσιαστεί επίσημα στη Βέροια Ημαθίας την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, με τον ηθοποιό Αντώνη Μομπαϊτζή στην ανάγνωση των ποιημάτων, εκτελεστή τον Κώστα Μπραβάκη και φυσικά το Σωκράτη Ξένο ανάμεσα στο παρευρισκόμενο κοινό. Μια λιτανεία μετάγγισης μουσικής και στίχου.
Θα ακολουθήσει η παρουσίαση στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη καθώς και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Σωκράτης Ξένος

από www.poiein.gr/archives/1508/index.html#more-1508


Aγαπημένη δουλειά από δυο φίλους
Ακούστε την μουσική για τέσσερα ποιήματα


Υποτροπιάζον Ηλιοτρόπιο


Τέλος Διάρκειας


Μικρό Ροδάκινο


Κίτρο

http://www.zshare.net/audio/440329591a53ff/

3 σχόλια:

skoinovatis είπε...

Μικρό ροδάκινο στόχε υψηλέ
με τόσα πρόθυμα κλαδιά
πόσο το μέτωπο σου ζήλεψε χώματα

πού είναι οι αστραπές τα ποτάμια οι γειώσεις του ήλιου
ραγδαίες βροχές και διψάς
μα κανένα θολό νερό δε θα σου πει την αλήθεια

έλα θα σου δείξω και στων δρόμων τα σώματα
τάφρους της μνήμης σε στιγμή κόκκινου πανικού
αρκετά 'ναι να σκούξει η καρδιά της πρώτης ηλικίας

μόνο μην πεις πως παιδεύτηκα στην άγνοια λύση

με σαράντα οφθαλμούς στριφογυρνώ σ' ένα σεντόνι
ως μη ελεγχόμενο επεισόδιο
κι αφού κρατά κάτι απίκραντο του αγγέλου το βλέμμα
με την αγάπη λειτουργώ τ' αδιέξοδο
Δε βρίσκω άλλο εξέχον κερί

Σωκράτης Ξένος

Παιδιά ένα μεγάλο ευχαριστώ
μέσα απ' την ψυχή μου

Σήμερα είναι μια πολύ ωραία μέρα...

Socrates Xenos είπε...

τη μέρα την έβγαλα και τη μισή νύχτα σχεδόν με το HASRET γράφοντας αυτόματα προσχέδια, πυρήνες για ολοκληρωμένα ποιήματα
Το έψαξα το Αρμένιο ξενάκι στην πατρίδα μας ζει,ε; κι είναι ταλαντούχος
κι ο πόνος που εκπέμπει η μουσθκή του εξευγενισμένος και με πλοκάμια αυτοψίας στο μέλλον, αχ ρίζες της Ανατολής κατάσαρκες , δίχως να καταλαβαίνω έπιασα εξ απήνης τους ώμους μου να σηκώνουν ρυθμικά βόρειο ουρανό
Α, αν ζούσα εγώ εκεί, όχι πως δε ζω δηλαδή, πρωί μεσημέρι βράδυ γιος της Αστάρτης ...

*Οι φίλοι μου από τα σύρματα και τα ασύρματα συμφωνούν για το νταμάρι που λέγαμε
Καλή νύχτα Σκηνοβάτη

skoinovatis είπε...

Είναι πράγματι πολύ καλός μουσικός το Αρμένιο ξενάκι
Εδώ ζει στο σταυροδρόμι, άλλωστε:
Και πότε ήταν φαρδύτερο ετούτο το στενό παράθυρο κόσμου...
Αρχαίοι οι δρόμοι φίλε, μονοπάτια των Σελευκιδών...
αχ ρίζες της Ανατολής κατάσαρκες
Χαίρομαι που σ'άρεσε γιέ της Αστάρτης
Ο Σκηνοβάτης θα μεριμνήσει...
Θα κεράσει Ανατολή