-Διψάω με μια σαν περίεργη δίψα.
Θάθελα να πιώ, δηλαδή να πάσχω, δηλαδή να πίνω, το μεθύσι όμως να μου το δωρήσει το άλγος, και να είναι αυτό γιορτή.Αφού δεν ξέρεις να δυστυχείς από την ασθένεια, από την πείνα, από την φυλακή - μιας και τίποτα δεν μπορεί να σε βάλει κάτω - τότε ας γίνεις δυστυχής χάρη στην τέχνη σου.
Πολύ που μας νοιάζει εμάς - εσένα κι εμένα - ένας καλός ακροβάτης: θα γίνεις εκείνο το θαύμα το πυριφλεγές, εσύ που καίγεσαι και το λαμπάδιασμα σου διαρκεί μερικά λεπτά του χρόνου. Κατακαίγεσαι. Πάνω στο σκοινί σου είσαι ο κεραυνός. Ένας μοναχικός χορευτής, αν προτιμάς. Ένα δεινότατο κακό, αναμμένο από εκείνο που σε φωτίζει και σε κατατρώει, σε σπρώχνει στον χορό.
Το Κοινό; Τη φωτιά μόνο βλέπει' και επειδή πιστεύει ότι παίζεις, επειδή αγνοεί πως εσύ έβαλες τη φωτιά, χειροκροτάει την πυρκαγιά. Σε οργασμό εσύ, για να κολλήσουν οργασμό και οι άλλοι. Αυτός ο αφροδίσιος σπασμός που ξεκινάει από 'σένα και αστράφτει, είναι ο ερωτικός πόθος που νοιώθεις για τον εαυτό σου, ή για το είδωλο σου.
Δε θα λάβει ολοκλήρωση ποτέ.

------------------------------------------

Μια αγένεια του Κοινού:

στις πιό επικίνδυνες φιγούρες σου

θα κλείσει τα μάτια.

Κλείνει τα μάτια τις στιγμές

που, για να το θαμπώσεις,

πας και συνορεύεις με τον θάνατο.

Ο Σκοινοβάτης

Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις