Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Aπό: "το Βιβλίο της Ανησυχίας"


Όταν κοιμάμαι πολλά όνειρα, βγαίνω στο δρόμο, με τα μάτια ορθάνοιχτα, αλλά ακολουθώντας ακόμη τα ίχνη και τη βεβαιότητά τους. Και μένω έκπληκτος από τον αυτοματισμό μου που κάνει τους άλλους να με αγνοούν. Γιατί διασχίζω την καθημερινή ζωή χωρίς ούτε μια στιγμή να αφήσω το χέρι της αστρικής μου παραμάνας, και τα βήματά μου ηχούν κουρδισμένα, εναρμονισμένα με τα σκοτεινά σχέδια της ενύπνιας φαντασίας μου. Ωστόσο, προχωρώ με βήμα σταθερό, δεν σκοντάφτω, απαντώ σωστά, υπάρχω.
Μα στην πρώτη ανάπαυλα, όταν δεν χρειάζεται πια να προσέχω το ρυθμό των βημάτων μου, για να αποφεύγω τα οχήματα ή για να μην πατήσω τους πεζούς, όταν δεν είναι ανάγκη να μιλήσω, κι έχω απαλλαγεί από την υποχρέωση να μπω σε κάποια κοντινή πόρτα, τότε ανοίγομαι και πάλι στα πελάγη του ονείρου, σαν ένα χάρτινο καραβάκι με τις μυτερές του άκρες, και επιστρέφω στην ετοιμοθάνατη παραίσθηση μου, που λίκνισε την αόριστη συνείδησή μου της χαραυγής, μέσα στο θόρυβο των κάρων που έρχονταν από τους λαχανόκηπους.
Κι είναι τότε, την ώρα που σφύζει η ζωή, που το όνειρο ξετυλίγει τον μεγαλόπρεπο κινηματογράφο του. Κατεβαίνω μια ανύπαρκτη οδό της Κάτω Πόλης, και η πραγματικότητα ζώων που δεν υπάρχουν, μου τυλίγει τρυφερά το μέτωπο μ' ένα άσπρο μαντίλι ψεύτικων αναμνήσεων. Είμαι θαλασσοπόρος στις άγνωστες θάλασσες του εαυτού μου. Έφυγα νικητής από παντού όπου δεν πήγα. Κι είναι μια νέα αύρα, αυτή η υπνηλία που μέσα της προχωρώ, γερμένος μπροστά σε μια πορεία προς το αδύνατο.
Ο καθένας έχει το δικό του αλκοόλ. Το γεγονός της ύπαρξής μου μου προσφέρει αρκετές δόσεις αλκοόλ. Μεθυσμένος από αισθήσεις, περιπλανιέμαι βαδίζοντας ίσια μπροστά μου. Αν δεν είναι η ώρα, πηγαίνω μέχρι το ποτάμι, να δω το ποτάμι, σαν όλους τους άλλους. Είμαι ίδιος μ' αυτούς. Και πίσω από όλα αυτά, ο ουρανός μου, όπου το άστρο μου ακτινοβολεί κρυφά στο δικό μου άπειρο.
20/7/1930
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ
Μετάφραση: ΑΝΝΥ ΣΠΥΡΑΚΟΥ

22 σχόλια:

vel... είπε...

Τι όμορφα αυτά τα όνειρα... και τι μοναχικά στου καθενός το άπειρο...

ναυτίλος είπε...

Τι υπέροχος που είναι ο Πεσσόα !
Σκέψου ότι προγραμματίζω το Πάσχα να πάω Λισσαβώνα μόνο και μόνο επειδή επηρεάστηκα από τα έργα του...

Ανώνυμος είπε...

Να και κατι αισιοδοξο του ε?
Αυτη η ανησυχια απεναντι στην ησυχια μας συντηρει ολους νομιζω κι εμας και τις αντοχες μας.
Μεχρι ν'αδειασει το μπουκαλι με το αλκοολ των ονειρων μας να δουμε τον πατο της μποτιλιας...
Καλο βραδυ Σκοινοβατη
Πολυ ομορφη επιλογη

cropper είπε...

Τί κατάρα αυτός ο Πεσσόα! Πού μας ανακάλυψε και πού τον ανακαλύψαμε; Και τί ειρωνεία ο άνθρωπος έναντι της ανθρωπότητας!

Π. (Πρίκηπας)
Ναι πεθαίνω... Ήδη όλα άρχισαν να έχουν διαφορετική όψη και να μιλούν στα μάτια μου με άλλη φωνή... Φαίνεται πως δεν έχω κουραστεί εγώ να υπάρχω, αλλά έχουν κουραστεί τα πράγματα από τη ματιά μου... Αρχίζω να πεθαίνω ανάμεσα στα πράγματα...
Χ.
Λέτε πράγματα πολύ όμορφα για ετοιμοθάνατο...


(F.P., Ταξίδι στη Άβυσσο, μτφ. Βασ. Πουλάκου, εκδ. Ροές, 2006. Τα πρόσωπα - Π. και Χ. - από το έργο "Ο θάνατος του Πρίγκηπα".)

Σκοινοβάτη, βρίσκεις πολύ όμορφα πράγματα για την ετοιμοθάνατη -όπως ετοιμοπαράδοτη- ζωή.

skoinovatis είπε...

Tι όμορφο αυτό το σχόλιο vel...
και τι μοναχικά τα όνειρα στου καθενός το άπειρο...
Να 'σαι καλά διάφανο βαθύ!
Πάντα όνειρα καλά!

skoinovatis είπε...

Φίλε ναυτίλε, πραγματικά υπέροχος!
Να πας, καλό ταξίδι κι όταν γυρίσεις να μας φέρεις υλικό...
Δεν ξέρω αν το κατέχεις "το βιβλίο της ανησυχίας"
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
Να 'σαι πάντα καλά
Τα λέμε...

skoinovatis είπε...

Μέχρι ν'αδειάσει το μπουκάλι με το αλκοόλ των ονείρων μας στην υγειά μας, άσπρο πάτο λοιπόν, να δούμε τον πάτο της μποτίλιας
Κι εσύ ένα καλό βράδυ "Η"!
Πολύ όμορφο σχόλιο!

skoinovatis είπε...

cropper φίλε σ'ευχαριστώ πολύ
Δεν το ήξερα το "Ταξίδι στην Άβυσσο"
Θα το παραγγείλω αύριο κιόλας.
Cropper χαίρομαι που βρίσκεις όμορφα τα πράγματα που αναρτώ
για την ετοιμοθάνατη-όπως ετοιμοπαράδοτη-ζωή.
Και συ πάντα καλά!

Roadartist είπε...

Παρα πολύ καλό!
Καλησπερα! Καλως σε βρηκα!

Ariel είπε...

Το «Βιβλίο της ανησυχίας» απασχόλησε τον Πεσόα από το 1913 έως το 1935, ένα εξαιρετικό ημερολόγιο- σημειωματάριο. Πολύ καλή επιλογή!

Ανώνυμος είπε...

με ένα χτύπημα
στην πλάτη φιλικό
κι ένα χαμόγελο
μιλάω για περηφάνια...

Ξένος

skoinovatis είπε...

Καλησπέρα roadartist!
Καλώς ήρθες!
Χαίρομαι που σ' άρεσε!

skoinovatis είπε...

Σ' ευχαριστώ ariel!
Πράγματι ένα εξαιρετικό ημερολόγιο-
σημειωματάριο!
Ξέρεις είναι επιλογές...
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω και τα υπόλοιπα!
Καλό σου βράδυ!

skoinovatis είπε...

Ξένε μου,
σ' ευχαριστώ για το χαμόγελο
και όχι μόνο...
Στον Βασίλη!
"Ο Σκηνοβάτης είναι περήφανος."
Καλό σου βράδυ!!!

ερμία είπε...

όταν αναζητώνται έτσι τα όρια μεταξύ ορατών και μη,ίσως φθάνεις να δηλώνεις απών απο την ίδια τη ζωή σου.αυτή τη γεύση έχω απο το βιβλίο αλλά πάλι,πάει καιρός απο τότε που το διάβασα.

Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος) είπε...

Άλλος ένας Ονειροβάτης στη σκηνή των ονείρων...

Surrealist είπε...

Για τη ζωή... το θάνατο δεν τον φοβάμαι... είναι μια έφοδος στα όνειρά μου,
είναι η πεισματική συνείδηση μου

έτσι κλωθωγυρίζω στην απεραντοσύνη με απόλυτη σκέψη

και ελπίζω να ονειρεύομαι και στην απόκρισή του ονείρου...
όταν με πλησιάζει "η ετοιμοθάνατη παραίσθηση"

και η άτρωτη "λικνίζομαι"...
να μη λυγίσω...

γιατί αν ανταμώσεις το φόβο σου
με κάθε όνειρο
παύεις να τον φοβάσαι...

Καλημέρα !!

Τι να πω! Όλα καλά, άριστα επιλέγεις!

Ανώνυμος είπε...

"Εγώ, τη μέρα, είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ...
Η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας'
Ειμαι ένας άνθρωπος ανίκανος για δράση, αμήχανος μπροστά σε κάθε πρωτοβουλία ή κίνηση, αδέξιος στις κουβέντες μου με τους άλλους

Η πραγματικότητα με αναστατώνει. Τα λόγια των άλλων με βυθίζουν σ' ένα τεράστιο άγχος
Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε.

Πίστη δεν αποκτάς με το νου.

Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο. Δεν ξέρω που θα με πάει γιατί δεν ξέρω τίποτα.
Θα μπορούσα να δω αυτό το πανδοχείο σαν μια φυλακή, γιατί είμαι υποχρεωμένος να περιμένω εκεί μέσα
θα μπορούσα και να το θεωρήσω σαν ένα χώρο ευχάριστης κοινωνικής συναναστροφής γιατί εκεί συναντιέμαι με άλλους ανθρώπους

Η πρόστυχή μου ύπαρξη υποκρίνεται μπρος στη ζωή
Δεν παραπονιέμαι για τη φρίκη της ζωής.
Παραπονιέμαι για τη φρίκη της δικής μου ζωής.

Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά.
Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω :
πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο.

Ότι είναι αγωνία το βλέπω. Κι ότι είναι χαρά δεν το νιώθω.
Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δε το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια.
Η μοναδική τραγωδία είναι η αδυναμία μας να συλλάβουμε τον εαυτό μας στην τραγικότητά του.

I Know not what tomorrow will bring
(εξομολόγηση)

όμορφη επιλογή skoinovati!
την καλημέρα μου

skoinovatis είπε...

Αγαπητή ermia

Κι εγώ σχεδόν την ίδια γεύση θυμάμαι,
πάει καιρός που το διάβασα
μα ξαναγυρνάω και ξαναδιαβάζω...

"Και πίσω από όλα αυτά, ο ουρανός μου,
όπου το άστρο μου ακτινοβολεί κρυφά
στο δικό μου άπειρο."

και
"Αν δεν μπορείς το πήλινο σου όριο να ορίσεις,
πως γεωμετρείς το άπειρο;"

Τα σέβη μου!

skoinovatis είπε...

Άλλος ένα μαύρε γάτε!
Σε περιμένω να σε δω σε καμιά σκηνοβασία μου.
Θα χαρώ πολύ!
Τα λέμε φίλε!

skoinovatis είπε...

Πολύ όμορφο surrealist!
Σ'ευχαριστώ πολύ, με συγκινείς.

"Λόγια, όχι στον αέρα, μα στο γυμνό χώμα, που γλίστρησαν μέσα στα δάχτυλα που ξέσφιξαν, ξερά φύλλα που πέσαν από ένα δέντρο που
υψώνεται αόρατο μέχρι το άπειρο...
Νοσταλγία των άγνωστων λιμνών και των άγνωστων εξοχικών...
Τρυφερότητα γι' αυτό που δε συνέβη ποτέ...
Ζωή! Να ζεις τη Ζωή!
..."
Όλα καλά!
Καλό σου βράδυ!

skoinovatis είπε...

Στη Mist!

Υπάρχει μια καλλιέργεια της γνώσης,
αυτή που κατεξοχήν ονομάζουμε καλλιέργεια
και υπάρχει μια καλιέργεια της κατανόησης
που αποκαλούμε κουλτούρα.
Υπάρχει όμως και μια καλιέργεια της ευαισθησίας.
Η καλλιέργεια της ευαισθησίας δεν έχει τίποτα να κάνει με την εμπειρία της ζωής.
Η εμπειρία της ζωής δεν διδάσκει τίποτα,
όπως και για τίποτα δεν πληροφορεί η ιστορία.
Η πραγματική εμπειρία συνίσταται στον περιορισμό της επαφής με την πραγματικότητα και στην εμμονή πάνω στην ανάλυση της επαφής αυτής.
Έτσι η ευαισθησία πλαταίνει και βαθαίνει, γιατί μέσα μας είναι όλα-
αρκεί να τα αναζητήσουμε και να ξέρουμε πως να το κάνουμε αυτό.
...
Φ.Π.
"το βιβλίο της ανησυχίας"

Σ' ευχαριστώ πολύ
όμορφο το σχόλιο!
Να 'σαι πάντα καλά!