ΟΛΥΜΠΟΣ

-- Η Έλυμπος δεν είναι σαν τ' άλλα τα β'νά. Είναι κρυφός και άγριος. Η Θιός τουν έφτιασι για να κρύβ'νται ικείνοι που κυνηγά η κόσμους. Σαν ανέβ'ς στις κουρφές, μες τα λάτια, του Μιγάλου Προφητηλία, για τα Τρία Βράχη, νιώθ'ς πως είσι λεύτερους! Μα κη δίχως να είνι φόβους, σφίγγετ' η ψυχή σ'...Νουμίζεις πως βρίσκ' σι κουντά στου μυστήριου του Θιού!

Ο Καραβέλης, με λίγα λόγια απλά κι αυθόρμητα, έδωσε την πιο ζωντανή εικόνα του Μεγάλου Βουνού: του βουνού των ελεύθερων ανθρώπων, των αποστατών του νόμου και της κοινωνίας' και όμως, του Θεού! Μήπως αυτό το δέος που νιώθει ο άνθρωπος μέσα στις σύσκιες ρεματιές του, αυτό το ανεξήγητο συναίσθημα μιας ανώτερης δύναμης, δεν γέννησε στη φαντασία των Αρχαίων το μύθο του Δωδεκάθεου, που κυβερνούσε τον ελληνικό κόσμο απ' τη γυμνή κορυφή του; Πρώτοι εκείνοι συγκλονίστηκαν απ' το ρίγος του σκοτεινού μυστήριου που περιβάλλει τον Όλυμπο, και τον ονόμασαν Ιερόν Όρος. Για τον κάτοικό του, ο Όλυμπος δεν είναι ένα βουνό σαν όλα τα βουνά: είναι μια ηθική οντότητα, που τα χαρακτηριστικά της πηγάζουν και χάνονται στο υπερφυσικό.

--Κοίταξε σα κάτ', συνέχισε ο Καραβέλης. Κοίτα τουν Κίσαβου' απέ γύρνα κη ματαδές τουν Έλυμπο. Είναι άλλου πράμα, τρανό κι απόκοσμου. Του φουβάσι κη του σέβ'σι αντάμα...

...

Μ. Καραγάτσης

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΒΕΛΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ "απόσπασμα"