.
.
.
Μικρό ροδάκινο στόχε υψηλέ
με τόσα πρόθυμα κλαδιά
πόσο το μέτωπο σου ζήλεψε χώματα
πού είναι οι αστραπές τα ποτάμια οι γειώσεις του ήλιου
ραγδαίες βροχές και διψάς
μα κανένα θολό νερό δε θα σου πει την αλήθεια
έλα θα σου δείξω και στων δρόμων τα σώματα
τάφρους της μνήμης σε στιγμή κόκκινου πανικού
αρκετά 'ναι να σκούξει η καρδιά της πρώτης ηλικίας
μόνο μην πεις πως παιδεύτηκα στην άγνοια λύση
με σαράντα οφθαλμούς στριφογυρνώ σ' ένα σεντόνι
ως μη ελεγχόμενο επεισόδιο
κι αφού κρατά κάτι απίκραντο του αγγέλου το βλέμμα
με την αγάπη λειτουργώ τ' αδιέξοδο
Δε βρίσκω άλλο εξέχον κερί
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ
Το μουσικό κομμάτι είναι από τον δίσκο
σημύδες
σουίτα για κιθάρα
Σωκράτης Ξένος ποίηση
Κώστας Μπραβάκης μουσική
διαβάζει ο Σκοινοβάτης
Ο πίνακας είναι του: Tom Brown
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΡΑΒΑΚΗΣ
14 σχόλια:
Εξαιρετικότατη η ανάρτησή σου!
Χωρίς λόγια για χάρη της τέχνης...!
Την καλησπέρα μου φίλε skoinovati!
ωραία φωνή έχεις ανηψιέ.
Ναι... πραγματικα εξαιρετικη εγγραφή και η απαγγελία σου υπεροχη..
Να σαι καλα Σκοινοβατη
Την καλημερα μου και την αγαπη μου
Καλημέρα!! Ο πίνακας του Tom Brown μου άρεσε πολύ, έχει πολύ φωτοσκίαση και χωρίς να χρησιμοποιήσει ιδιαιτέρα σκούρα χρώματα. Δεν έχω ακούσει το τραγούδι αλλά ο στοίχος έχει πολύ νόημα. Ξεχώρισα αυτό “…μα κανένα θολό νερό δε θα σου πει την αλήθεια… ”
My Surrealist!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Να κεράσω something surrealistikon:
"Είμεθα όλοι εντός του μελλοντός μας. Όταν τραγουδάμε τραγουδάμε εμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφων όταν σκύβουμε εμπρός στα άχυρα μιας καμμένης πόλεως όταν προσεταιριζόμεθα την ψιχάλα του ρίγους είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι χωρίς το μέλλον του προορισμού μας όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να κάμη τίποτε χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει μέσα στη στάχτη των ποδιών της..."
Λίγος Εμπειρίκος μαζί με την αγάπη μου!!!
Αγαπητέ θείο Γούφα'μ
Που να μ'ακούσεις να τραγουδώ στους Tallula babys...:) *
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόϊα!
Την καλημέρα μου στον Μυλοπόταμο,
και ειδικά στον καταρράκτη της Φόνισσας!!!
Όλος ο ντουνιάς
μια καλημέρα ήλιος
Έχει ένα φως διαύγεια!!
Μαρία μου ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...κι εσύ πάντα καλά!
Έχεις κι εσύ την αγάπη μου!
Φιλί
Καλημέρα φίλε Sidera!
O Tom Brown είναι (συνάδελφος) bloger ζωγράφος από την Καλιφόρνια.
Συμφώνω μαζί σου. Και σε μένα άρεσε ο πίνακας, για αυτό και η επιλογή.
Χαίρομαι που σ' άρεσε το ποιήμα!
Είναι αγαπημένο!
Me tin agapi leitourgw t'adieksodo
kai egw ;)
ερΑσιτέχνη άνθρωπε
συνέχισε να λειτουργείς την αγάπη
Σου εύχομαι μια όμορφη Κυριακή!
ποίηση υπέροχη-απο ψυχής μουσική-απαγγελία γεμάτη χρώματα
δεν γίνεται να μην το ακούς και να το ξανακούς..
έτσι γίνεται με τις εξομολογήσεις που θεμελιώνει τα πιό όμορφα πράγματα..
" ευλογημένοι που ζήσανε τα υψηλά καλώδια των νευρώνων
πεσμένοι ολοκληρωτικά
απ` το κάμα
τις έλξεις..."
Σ.Ξ
Ερμία μου, σ'ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο!
Να 'σαι πάντα καλά!
Θα περάσω να τα πούμε, τώρα διαβάζω για τον ντανταϊσμό!
Αυτά έχει η άσπρη αγάπη...
Σε φιλώ! Καλό σου βράδυ.
Eίναι καμιά φορά δύσκολο να περιγράψεις συναισθήματα,να βρεις λέξεις να πεις...Να περιγράψεις τι; Χαρά...Αγάπη...Συγκίνηση...Τη στιγμή; Εις τας υπωρείας του Βερμίου όρους να ξαναβρεθούμε, φίλοι παλιοί, σαν έτοιμοι από καιρό, σε νέα βακχεία ν'αφεθούμε. Με τις Μικρασίες μας, τον Άγιο Βαμβακάρη, με πνεύμα ξινόμαυρο, αίμα ανυπότακτο, να κλέψουμε ακόμη μια στιγμή, σταγόνα παραδείσου...Έτσι απλά...Σαν να'ταν χθες...
Στον Σωκράτη μαζί με την αγάπη μου!
Δημοσίευση σχολίου