Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Καταχώρηση #48. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΑΣ.


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Είναι ορθό να πούμε: απ' ό,τι φαίνεται είμαστε σπείρες μνήμης (φορείς DNA ικανοί να αποκτούν εμπειρία) σε ένα σκεπτόμενο σύστημα όμοιο με κομπιούτερ στο οποίο (αν και έχουμε καταγράψει και αποθηκεύσει με ακρίβεια χιλιάδες χρόνια εμπειριακών πληροφοριών και ο καθένας από μας έχει κάπως διαφορετικές καταθέσεις απ' ό,τι οι άλλες μορφές ζωής) υπάρχει μια δυσλειτουργία - μια αστοχία - στην ανάκτηση της μνήμης. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα του συγκεκριμένου υποκυκλώματός μας. Η "λύτρωση" δια της gnosis, πιο ορθά, της ανάμνησης (η απώλεια της αμνησίας), αν και είναι σε προσωπικό επίπεδο σημαντική για όλους μας, μια αλματώδης αύξηση της αντίληψης, της ταυτότητας, της νόησης, της κατανόησης, της εμπειρίας του κόσμου και του εαυτού, συμπεριλαμβανομένης και της αθανασίας, έχει μεγαλύτερη και ευρύτερη σημασία για το σύστημα ως σύνολο, εφόσον αυτές οι αναμνήσεις είναι δεδομένα που του χρειάζονται και του είναι πολύτιμα, για τη συνολική λειτουργία του. Επομένως είναι στη διαδικασία της αυτεπιδιόρθωσης η οποία περιλαμβάνει την ανακατασκευή του υποκυκλώματός μας μέσω γραμμικών και ορθογωνικών χρονικών αλλαγών καθώς και συνεχή σήματα προς εμάς για να διεγερθούν οι μπλοκαρισμένες τράπεζες μνήμης μέσα μας, ώστε να πυροδοτήσουν και να ανακτηθούν έτσι αυτά που είναι εκεί.
Η εξωτερική πληροφορία ή gnosis λοιπόν αποτελείται από εντολές αποαναστολής με το περιεχόμενο του πυρήνα να είναι έμφυτο μέσα μας - να είναι δηλαδή ήδη εκεί (κάτι που πρώτος παρατήρησε ο Πλάτωνας, ήτοι: η μάθηση είναι μιά μορφή θύμησης).
Οι αρχαίοι κατείχαν τεχνικές (μυστήρια και τελετουργίες) που χρησιμοποιούνταν κυρίως στις ελληνορωμαϊκές μυστηριακές θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου του αρχικού Χριστιανισμού, για να επιτύχουν αυτή την πυροδότηση και την ανάκτηση, κυρίως με την αίσθηση της ανακτησιακής του αξίας στο άτομο' οι Γνωστικοί, όμως, είδαν σωστά την οντολογική αξία που είχε γι' αυτό που καλούσαν Υπέρτατο Ον, την πλήρη οντότητα.
Το Υπέρτατο Ον είναι τραυματισμένο' μέσα του ξέσπασε κάποια προαιώνια κρίση την οποία δεν καταλαβαίνουμε.

#29. Δεν πέσαμε εξαιτίας ενός ηθικού σφάλματος' πέσαμε εξαιτίας ενός διανοητικού σφάλματος: πήραμε τον κόσμο των φαινομένων σαν αληθινό. Οπότε ηθικά είμαστε αθώοι. Αυτό που μας λέει πως αμαρτήσαμε είναι η Αυτοκρατορία με τις διάφορες μασκαρεμένες πολυμορφές της. "Η Αυτοκρατορία ποτέ δεν τελείωσε".

#30. Ο φαινομενικός κόσμος δεν υπάρχει' είναι η υπόσταση των πληροφοριών τις οποίες επεξεργάζεται ο Νους.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


PHILIP K. DICK
V A L I S
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΘΑΡΗΣ
PARSEC

VALIS : αρτικόλεξο που σημαίνει VAST ACTIVE LIVING INTELLIGENCE SYSTEM, Aχανές Ενεργό Ζωντανό Σύστημα Νοημοσύνης.

16 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

30. Ο φαινομενικός κόσμος δεν υπάρχει' είναι η υπόσταση των πληροφοριών τις οποίες επεξεργάζεται ο Νους.


Aυτο μας δινει τροφή για πολυ σκεψη..
Καλημερα Σκοινοβατη

aKanonisti είπε...

Καλημέρα....
Πολύ τρομακτική η σκέψη της επαναφοράς της αρχέγονης μνήμης...
Δεδομένης της άγνοιας του περιεχομένου...
Μπορεί μέα της να βρίσκεται η μαγική λύση όλων των μυστηρίων του σύμπαντος...
Μπορεί όμως να περιέχει και όλο τον πόνο και την μοναξιά των πλασμάτων που πέρασαν από αυτό...
Δεν υπάρχει γέννηση χωρίς πόνο...
Ούτε γνώση χωρίς τίμημα...
Τρομάζω...

Υ.Γ.Οσο ακόμα δεν θυμόμαστε...
μου χαρίζετε αυτό το βαλς???

skoinovatis είπε...

H επιστημονική φαντασία και ιδίως ο Philip Dick έδιναν, δίνουν και θα δίνουν τροφή για πολύ και καλή σκέψη.
Την καλημέρα μου Μαρία Νικολάου!

skoinovatis είπε...

Akanonisti ίσως είναι έτσι!
Συμφωνώ
Δεν υπάρχει γέννηση χωρίς πόνο...
Ούτε γνώση χωρίς τίμημα...
Αφορμή για την εγγραφή μου έδωσε η ταινία του Κιούμπρικ: 2001 Η Οδύσσεια του Διαστήματος, που ξαναείδα πρόσφατα (το σενάριο είναι του Αρθουρ Κλαρκ, αλλά προτίμησα τον Φ.Ντικ).
Από κει και το βαλσάκι του Στράους το οποίο φυσικά και στο χαρίζω...
Τι λες;
Χορεύουμε;

aKanonisti είπε...

Ω ναι! Ενα λεπτο μόνο να πουδράρω την μύτη μου....χαχαχαχαχαχαχαχ

Υ.Γ.Καλημέρα βρεεεεεεεεεε

Ανώνυμος είπε...

" H ψυχή - λέει ο Πλάτωνας στον Θεαίτητο, αν δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια δεν μπορεί να αποκτήσει τη μορφή του ανθρώπου. Πρόκειται για μία ανάμνηση όσων η ψυχή μας γνώριζε παλαιότερα, όταν ταξίδευε με την θεότητα, περιφρονώντας εκείνα που θεωρούμε ότι υπάρχουν και ατενίζοντας αυτό που πραγματικά είναι. Για αυτό μόνον ο νους ή πνεύμα του φιλοσόφου είναι εξοπλισμένος με φτερά. Αυτός όσο μπορεί καλύτερα διατηρεί στον νου του αυτές τις αναμνήσεις, η ενατένιση των οποίων καθιστά θεία ακόμη και την ίδια την θεότητα. Χρησιμοποιώντας διαρκώς τον εαυτό του στα μυστήρια, ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά τέλειος- ένας μυημένος στη θεία σοφία.".

Το συμβόλαιο του νου κατά τους Αιγυπτίους ήταν ο λωτός. Ο άνθρωπος στην θέση του λωτού συμβολίζει την κυριαρχία του νου επί της ύλης.

"Ολα ξεκινούν από περιστατικά πολύ απλά, από την καθημερινή ζωή είτε από την εμπειρία του δασκάλου. Δείχνουν με σαφήνεια ότι οι μνήμες μας είναι λιγότερο λησμονημένες από όσο νομίζουμε. Μερικές επανέρχονται στη συνείδηση από πολύπλοκους και απρόβλεπτους συνειρμούς. Αν δεν το κατορθώσουν, είμαστε τουλάχιστον ικανοί, μπροστά σε κάποια υπόδειξη, να αναγνωρίσουμε αυτό που νομίζαμε ότι αγνοούμε. Χωρίς να το ξέρουμε, λοιπόν, η γνώση παραμένει μέσα μας. Eτσι δημιουργούνται σημεία αναφοράς που μας επιτρέπουν να κρίνουμε καλύτερα, έτσι συντελείται η πνευματική διαμόρφωση, συναισθηματική και ηθική".


Ο Θησαυρός των Λησμονημένων Γνώσεων
(Ζακλίν ντε Ρομιγύ)

πολύ καλή ανάρτηση!!!

καλό σου μεσημέρι Κόκκινο Φτερό!

Mariela είπε...

Άφησα μήνυμα χθες βράδυ, αλλά ο μπλογκερ δεν το κατέγραψε...
έλεγα λοιπόν ότι
"ο φαινομενικός κόσμος υπάρχει και πραγματώνεται μέσα από τη σκέψη μας" αφού όλα είναι ενέργεια....
Όσο για τη γνώση δεν με τρομάζει, αντίθετα βρίσκω το ταξίδι συναρπαστικό!
Είναι όμως γεγονός ότι όσα περισσότερα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις, αναπόφευκτα οδηγείσαι σε μια μεγαλύτερη μοναξιά... κι αυτό είναι που με φοβίζει...

Πολύ δυνατό ποστ!
και με τροφή για σκέψη, θα συμφωνήσω με τη Μαρία!

Keep Dreaming είπε...

Να και μια ανάρτηση σε...
άλλη διάσταση!

Καλησπέρα!

skoinovatis είπε...

Πολύ όμορφο σχόλιο Mist

#1: Ένας Νους υπάρχει' μα από κάτω του δύο νόμοι αντιμάχονται.

#2:Ο Νους αφήνει να μπει το φως, έπειτα το σκοτάδι' από την αλληλεπίδρασή τους γεννιέται ο χρόνος. Στο τέλος ο Νους απονέμει τη νίκη στο φως' ο χρόνος παύει και ο Νους είναι ολοκληρωμένος.

#13: Ο Πασκάλ είπε,"Όλη η ιστορία είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς μαθαίνει". Αυτός είναι ο Αθάνατος τον οποίο λατρεύουμε δίχως να γνωρίζουμε το όνομα του."Έζησε πριν από πολύ καιρό μα είναι ακόμα ζωντανός", και "Ο Απόλλων επιστρέφει".
Το όνομα αλλάζει.

#14: Το σύμπαν είναι πληροφορία και είμαστε στατικοί μέσα του, όχι τρισδιάστατοι, ούτε στο χώρο ή στο χρόνο. Δίνουμε υπόσταση στις πληροφορίες που μας τροφοδοτούνται κάνοντάς τες τον φαινομενικό κόσμο.

"Καταχωρήσεις από το ίδιο βιβλίο"

(Η μαύρη συμπυκνωμένη σκιά του Απόλλωνα, το "αγγελικό και μαύρο φως" της Γνώσης.
"το ζητούμενον αλωτόν, εκφεύγειν το αγνοούμενον"). 13/10/2007 Σκοινοβάτης

Σύννεφο που ακουμπάει την γη, το μεγάλο Πνεύμα, πάντα μαζί σου!
Κόκκινο φτερό, λέει ευχαριστώ μέσα από καρδιά του!!!

skoinovatis είπε...

Αγαπητή Μαριέλα, χαίρομαι που το ποστ αυτό δίνει τροφή για σκέψη.
Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα!
Θα σταθώ στην φράση σου:
Είναι όμως γεγονός ότι όσα περισσότερα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις, αναπόφευκτα οδηγείσαι σε μια μεγαλύτερη μοναξιά... κι αυτό είναι που με φοβίζει...
Και θα παραθέσω ολόκληρο το απόσπασμα του Σκοινοβάτη 13/10/2007
Είναι ένα σχόλιο πάνω στον Οιδίποδα από τον Μίνω Βολανάκη:

Eίναι η τραγωδία της Γνώσης, της αυτογνωσίας. Κι ασφαλώς η αυτογνωσία περιλαμβάνει τη γνώση των ορίων της ελευθέριας μας. Το έργο είναι η μαύρη σκιά του Δελφικού "γνώθι σ' αυτόν", της εντολής του Θεού του Ήλιου. Η μαύρη συμπυκνωμένη σκιά του Απόλλωνα, το "αγγελικό και μαύρο φως" της Γνώσης. Ήδη στον πρόλογο, όταν ο Οιδίπους ρωτά που θα βρουν τα χνάρια του εγκλήματος, ύστερα από τόσα χρόνια, ο απεσταλμένος στους Δελφούς Κρέων απαντά με τα λόγια του Θεού: "το ζητούμενον αλωτόν, εκφεύγειν το αγνοούμενον". Ότι ζητήσεις θα το μάθεις, λέει ο Θεός. Άγνωστο μόνο αυτό που θα αγνοήσεις". Ώστε το πρόβλημα δεν είναι πως θα γνωρίσεις τον εαυτό σου, αλλά πως να ζήσεις όταν τον γνωρίσεις. Ο Οιδίπους τυφλώνεται από την γνώση των ορίων της ελευθερίας.

Δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι...σ' ευχαριστώ και σε φιλώ!

skoinovatis είπε...

Ερασιτέχνη βρίσκεις?
Κι αυτά για σένα:
#4: Η ύλη είναι πλαστική ενώπιον του νου.
#5: Έναν έναν μας βγάζει έξω από τον κόσμο.

Την καλημέρα μου!!!

aKanonisti είπε...

Καλημέρααααααα

#4: Η ύλη είναι πλαστική ενώπιον του νου??????????

Τι όνειρο είδες ωρε????
Περνουσες μεσα από τοίχους????

Υ.Γ.Ξύπνησα ολίγον στραβά...ελπίζω να μην φαίνεται:-) χαχαχαχαχα

Mariela είπε...

Μου λέει και πολλά....
Όλο το ζητούμενο ακριβώς εκεί είναι, "πως να ζήσεις όταν τον γνωρίσεις"...
Όσο για τα όρια της ελευθερίας αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...
Σε φιλώ!

skoinovatis είπε...

Περνούσα μέσα από τοίχους
όπως περνώ μέσα από τα μπλογκς

Ακανόνιστη, σήμερα ελπίζω να ξύπνησες καλά.
Καλημέρα!!!

skoinovatis είπε...

Μαριέλα
Ο ορισμός της ελευθερίας είναι τα όρια της, όπως ο ορισμός μιας χώρας είναι τα σύνορα της - ορισμός - όριο είναι η ίδια λέξη. Αυτό το σύνορο της ανθρώπινης ελευθερίας με τον έξω κόσμο είναι το μερτικό του ανθρώπου στη ζωή, αυτό που οι αρχαίοι το καταλάβαιναν ως μοίρα.

Κι εγώ σε φιλώ!
Την καλημέρα μου!

Mariela είπε...

Για μένα η ελευθερία είναι εσωτερική κατάσταση και δεν έχει όρια... βέβαια έτσι όπως το θέτεις ομολογώ με προβλημάτισες...
Οι Αρχαίοι μπορεί να το έβλεπαν σαν μοίρα, εγώ το βλέπω σαν προσωπικές επιλογές και αποδοχές (στην καθημερινή της εκδοχή)...
Καλημέρα!